به گزارش ایران اکونومیست، پروفسور مناخیم کلاین، استاد دانشگاه و مشاور هیئت صهیونیستی در مذاکره با سازمان آزادی بخش فلسطین در مقالهای با عنوان «حکومت اسرائیل بر فلسطینیان شکل جدیدی از یهودیت را ایجاد کرد» که در روزنامه اسرائیلی هاآرتص منتشر شد، تأکید میکند که این شکل جدید یهودیت با احساسات ملی و نظامی مرتبط است.
نویسنده بر این باور است که اشغال اسرائیل، یهودیت را از دینی مبتنی بر ایمان، سنتها و اخلاقیات «به یک ایدئولوژی سیاسی متمرکز بر حفظ سلطه و برتری یهودیان بر اعراب و فلسطینیان» تبدیل کرده است.
کلاین در این مقاله اشاره میکند که این شکل جدید یهودیت در شکل و عملکرد جامعه صهیونیستی تجلی یافته است؛ «ارتش این رژیم نهاد مقدسی است که حفاظت از یهودیها و وطنشان را برعهده دارد.» نظامی کردن یهودیت به تجلیل از جنگ و ترویج خشونت به عنوان وسیلهای برای دستیابی به اهداف سیاسی منجر شده است.
علاوه بر این، نویسنده میگوید که اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی در میان یهودیان اینجا احساس گناه جمعی را برانگیخت و همین احساس، توجیهی برای استفاده از زور و خشونت علیه فلسطینیهاست که از یک دریچه به آنها نگریسته میشود: اینکه فلسطینیها یک تهدید برای ملت یهود و وطن ملی یهود هستند. این هم ناشی از احساس برتری است.
کلاین مینویسد: بر اساس مفهوم برتری، یهودیت مسیحایی به معنای ایجاد نظم جهانی جدید است که در آن یهودیان به طور گسترده برتری معنوی و سیاسی خود را بر سایر مردمان نشان میدهند. این انتظار وجود داشت که مسیحیت واقعیت جدیدی به رهبری نوادگان پادشاه داوود ایجاد کند. سنت یهودی میگوید که خداوند این نظم جدید را در آینده برقرار خواهد کرد. خاخامهای حسیدی ایده نظم جدید را از یک واقعیت تاریخی جستجو شده به شکلی از آگاهی عقلانی منتقل کردند. نتیجه، ظهور تجسم عینی مسیحیت بود که از واقعیت تاریخی جدا شد.
نویسنده همچنین میگوید که این شکل جدید یهودیت منجر به به حاشیه راندن صداهای لیبرال و پیشرو در جامعه صهیونیستی شد. "کسانی که علیه اشغالگری سخن میگویند و خواستار راه حل مسالمت آمیز برای نزاع هستند، اغلب خائن خوانده میشوند و از جریان اصلی جامعه یهودی حذف میشوند." این امر منجر به پدید آمدن وضعیتی شده است که نظرات مخالف را برنمیتابد و فضایی را برای گفتوگو یا بحث در مورد اشغال و تأثیرات آن بر صهیونیستها و فلسطینیها به وجود نمیآورد.
به گفته کلاین، یهودیت ارتدوکس تغییر کرده است و دیگر با مسجدالاقصی به عنوان مکانی برخورد نمیشود که تا زمانی که شرایط برای بازگشت مسیح فراهم نشود، زیارت از آن ممنوع باشد. اما او معتقد است باید برعکس این باشد و حاکمیت رژیم صهیونیستی باید این مسجد را هم شامل شود.
در پایان این مقاله تاکید شده است که ویژگی شکل جدید یهودیت، نظامی گری، احساس آزار و اذیت آن و به حاشیه راندن صداهای لیبرال و پیشرو است و اگرچه این انحراف از ارزشهای سنتی یهودی باعث نگرانی است؛ اما اعتراف به تأثیرات اشغالگری بر جامعه صهیونیستی و هویت یهودی مهم است.
