به گزارش ایران اکونومیست، کوروش اسکندری از آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس با بیان خاطراتی از اسارت روایت می‌کند: سربازان عراقی در ماه رمضان از نظر تغذیه هیچ فرقی با ماه‌های دیگر برای ما قائل نبودند. در ابتدای اسارت که به ما اجازه روزه نمی‌دادند و سحرها هم چیزی نداشتیم. همان بعد از ظهر غذایی که به ما می‌دادند خودمان آن را گرم نگه می‌داشتیم .
دعاهای مختلف، جمع‌های معنوی مختلف داشتیم. شما حساب کنید تمام ۲۴ ساعت ۱۴۰ نفر با اخلاقیات متفاوت در یک اتاق زندگی می‌کردیم، اما برای تمام ساعت‌هایمان برنامه ریزی داشتیم. می توان گفت که برنامه‌ریزی‌هایمان از امروز دقیق‌تر بود.
عراقی‌ها از ۸ صبح تا ۱۱ شب که خاموشی می‌زدند برای دقیقه‌های زندگیمان هم برنامه ریزی داشتیم. هرکسی بسته به نوع استعدادش. یکی مثل من که آدم عملیاتی بودم بیشتر دنبال کار بودم. ارشد باشم، تئاتر برم، یکی دنبال کتاب خواندن، یکی دنبال کلاس رفتن، یکی دنبال حفظ قرآن، ورزش و حتی ورزش های ممنوعه مثل ورزش رزمی یا ورزش‌هایی که از نظر عراقی‌ها مشکلی نداشت مثل فوتبال و والیبال. یعنی یک جامعه کاملا هدفمند با تشکیلات منسجم داشتیم.
ماه رمضان هم فرصت خوبی بود که حجم کلاس‌ها کمتر می‌شد. عراقی‌ها هم زیاد سخت گیری نمی‌کردند. اکثر بچه‌ها تا سحر بیدار بودند. خواندن نمازشب برای بچه‌ها مانند نماز یومیه شده بود. حفظ ادعیه، حفظ قرآن و کلاس‌های اعتقادی ادامه داشت تا نماز صبح؛ بعداز نمازصبح بچه‌ها استراحت می‌کردند.
