ایران اکونومیست- دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرد: در سال‌های اخیر پیشی گرفتن میزان واردات برنج از میزان تولید این محصول در داخل کشور، مسئله ای است که کسب و کار کشاورزانی را که به گونه مستقیم از این راه امرار معاش می کنند به خطر انداخته و باعث ضرر کشاورزان و کاهش درآمد آنان شده است.
بررسی آمار واردات برنج در طی سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱ حاکی از آن است که طی این دوره میزان واردات این محصول 45 درصد افزایش یافته است.
لازم به ذکر است به طور کلی اگر مصرف سرانه برنج برای هر ایرانی در سال ۴۰ کیلوگرم در نظر گرفته شود، سالیانه سه میلیون تن برنج مورد نیاز است که با احتساب تولید ۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تن در داخل، نیاز به واردات ۶۰۰ هزار تن برنج است و اگر ۲۰۰ هزار تن هم به منظور ذخیره سازی این محصول در نظر گرفته شود سالیانه نهایتا باید ۸۰۰ هزار تن برنج خارجی وارد شود تا هم تامین کننده بازار مصرف باشد و هم به دسترنج کشاورزان لطمه نزند، ولی هم اکنون با واردات یک میلیون و ۲۸۹ هزار تن برنج ۴۸۹ هزار تن بیش از آنچه مورد نیاز است به کشور وارد می شود که این مقدار مازاد، تولیدکنندگان داخلی را با مشکلات بیشتری مواجه می سازد و از طرفی سبب می شود با گذشت زمان درصد خوداتکایی کاهش باید.
آمار و ارقام موجود نشانگر آن است برای حفظ سرمایه های داخلی و جلوگیری از خروج ارز از کشور، دولت باید حامی برنجکاران و تولید کنندگان داخلی باشد
واردات بی رویه، نبود نظارت دقیق و کافی بر واردات و تنظیم بازار برنج،تولیدکنندگان سنتی داخلی را با حاشیه سود پایین در مقابل دنیای مکانیزه کشاورزی در بازار جهانی قرار می دهد و آثار فراوانی را بر تولید، مصرف و واردات برنج خواهد داشت. به طوری که در حال حاضر یکی از مهم ترین نقاط ضعف اساسی بازار برنج، اطلاعات تنظیم بازار آن است و تا زمانی که شبکه دقیقی از مولفه های بازار شکل نگیرد، دولت نمی تواند در تنظیم بازار آن با موفقیت عمل کند.
عدم برآورد دقیق میزان تولید همواره دولت را در تعیین میزان دقیق واردات با مشکل مواجه ساخته است. متاسفانه دولت تاکنون علی رغم مداخلات فراوان در بازار برای این مهم چاره ای نیاندیشیده است و اغلب مبادلات بازار ، چه از بعد نرم افزاری و چه از بعد سخت افزاری در فضایی سنتی صورت می گیرند.
ع/پ
