به گزارش ایران اکونومیست، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران که از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تا شروع جنگ تحمیلی نقش پررنگی در دفاع از کشور در مقابله با ضدانقلاب ایفا کرده بود، در هنگام تهاجم رژیم بعث عراق نیز با توجه به ماهیت مأموریت و توان انجام واکنش سریع وارد عمل شد و نخستین پاسخ به تجاوز ارتش بعثی را داد.
این نیرو با توان بالا، قدرت و سرعت مثال‌زدنی همه معادلات دشمن در زمین‌گیر کردن ارتش را بر هم زد و توانست موجب پیروزی رزمندگان اسلام شود. نیروی هوایی ارتش با توانی بیش از ظرفیت خود فرصت‌های زیادی را از دشمن گرفت؛ تا آن که یگان‌های زرهی خودی از مسافت‌های دور و نزدیک خود را به صحنه جنگ رساندند و کفه نابرابر جنگ در جنوب تا حدود زیادی متعادل شد.
این ازخودگذشتگی و رشادت خلبانان و کارکنان نیروی هوایی بود که در این مقطع موجب تغییر فرآیندهای طراحی و غافلگیر کردن دشمن بعثی شد که آنان را مجبور کرد تا در مواضع ناخواسته‌ای متوقف شوند و در نهایت موتور جنگی عراق نتواند از توان خود بهره بگیرد و به اهداف شوم خود دست یابد.
یکی از جلوه‌های شجاعانه خلبانان ایرانی که به معجزه شباهت دارد را امیر سرتیپ دوم آزاده سرشاد حیدری این چنین روایت می‌کند: «در صبح یکی از روزهای نخستین سال جنگ وقتی در گردان حاضر شدم و دیدم برای بمباران پایگاه هوایی کرکوک عراق که به «لانه زنبور» مشهور شده بود، با سرگرد ناصر کاظمی برنامه شده‌ام.
نمایی از شکاف ایجاد شده بر روی بال هواپیما که صورت ستوانیکم سرشاد حیدریدر سمت راست و سرگرد ناصر کاظمیاو خلبان جسور و ماهری بود و راحت تا روی هدف رفتیم. وقتی بمب‌ها را رها کردیم، یک تیر موشک «سام ٦» به بال هواپیمای فانتوم اصابت کرد. از آنجا که خداوند عمر ما را مقدر کرده بود، موشک بی‌آنکه به هیچ‌یک از سامانه‌های مهم صدمه بزند، به طور معجزه آسایی فرصت انفجار پیدا نکرد و از میان بال رد شد و سوراخی به قطر یک متر در آن ایجاد کرد.
به هر صورت خود را به پایگاه شهید نوژه رساندیم و به سلامت در باند پروازی فرود آمدیم. هنوز هرگاه یاد این حادثه باورنکردنی می‌افتم آن را جز معجزه الهی چیزی نمی بینم.»
به گزارش ایران اکونومیست، این خلبان آزاده در تاریخ ۵۹/۷/۲۵ در حالی که در کابین عقب یک فروند «اف4» به خلبانی سرگرد محمود محمدی ارشدترین خلبان آزاده هدفی را در بغداد بمباران می‌کردند، هواپیمایشان سقوط کرد و هر دو به اسارت دشمن درآمدند.
