به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آی‌ای، بر اساس مطالعه جدیدی که به تازگی در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، معمای پشت رگه‌های قرمز قابل توجهی که سطح قمر اروپا، یکی از قمرهای سیاره مشتری را پوشانده‌اند، حل شده است.
دانشمندان مدت‌ها گمان می‌کردند که این رگه‌ها ناشی از مخلوط منجمد آب و نمک است. با این حال، ترکیب شیمیایی آنها مرموز است، زیرا با هیچ ماده شناخته شده زمینی مطابقت ندارد.
قمر اروپا نام یکی از ۹۲ قمر سیاره مشتری است. این قمر در سال ۱۶۱۰ میلادی توسط گالیله کشف شد.
اروپا پانزدهمین جرم در منظومه خورشیدی بر پایه جرم و حجم است. نقشه‌برداری جهانی از نقش‌های دوار بر روی اقیانوس یخ‌زده قمر اروپا دانشمندان را از گمان‌های پیشین دور نمود. این نقش‌ها و رگه‌ها کمان‌هایی به عرض ۴۰ کیلومتر هستند که تا صدها کیلومتر گسترده شده‌اند که همواره برای دانشمندان یک معما بوده‌اند.
اکنون گروهی به رهبری دانشگاه واشنگتن نوعی کریستال(بلور) جامد جدید را در آزمایشگاه رشد داده‌اند که از ترکیب نمک خوراکی و آب تحت فشار و دمای بسیار پایین تشکیل شده است. آنها معتقدند این همان چیزی است که به احتمال زیاد در سطح و عمق اقیانوس‌های عمیق این قمر رشد می‌کند.
با وجود سه ماموریتی که برای کاوش قمرهای یخی سیاره مشتری برنامه‌ریزی شده است، اینکه این ماموریت‌ها با چه مواد شیمیایی مواجه خواهند شد، می‌تواند به هدف‌گیری بهتر و شکار آنها برای یافتن نشانه‌های حیات فرازمینی کمک کند.
خطوط قرمز روی قمر اروپا چیست؟
باپتیست ژورنو(Baptiste Journaux) یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه می‌گوید: امروزه به ندرت اکتشافات اساسی در علم انجام می‌شود. نمک و آب در شرایط زمین به خوبی شناخته شده هستند، اما فراتر از آن ما در مورد آنها کاملاً در تاریکی به سر می‌بریم.
وی افزود: اکنون ما این اجرام سیاره‌ای را داریم که احتمالاً دارای ترکیباتی هستند که برای ما بسیار آشنا هستند، اما در شرایط بسیار عجیب و غریبی قرار دارند. این زمان هیجان انگیزی برای ماست.
یک هیدرات، یک شبکه سخت، نمکی و یخی است که در دماهای پایین تشکیل می‌شود و با پیوند هیدروژنی در کنار هم نگه داشته می‌شود. تنها هیدرات کلرید سدیم که قبلاً شناخته شده، ترکیب ساده‌ای دارد و به ازای هر دو مولکول آب یک مولکول نمک دارد.
در این آزمایش جدید، مقدار کمی آب شور بین دو الماس تقریباً به اندازه یک دانه ماسه با فشاری معادل ۲۵ هزار برابر فشار اتمسفر فشرده شد. این گروه تحقیقاتی به دلیل شفافیت الماس‌ها توانستند این روش را به خوبی زیر میکروسکوپ مشاهده کنند.
دو هیدرات حاصل به طور قابل ملاحظه‌ای متفاوت هستند. یکی برای هر ۱۷ مولکول آب دو سدیم دارد و دیگری به ازای هر ۱۳ مولکول آب یک کلرید سدیم دارد. این توضیح می‌دهد که چرا رگه‌های قمرهای مشتری بیشتر از حد انتظار «آبکی» هستند.
ژورنو می‌گوید: این هیدرات‌ها ساختاری دارند که دانشمندان سیاره‌شناسی انتظار آن را داشتند.
چنین شرایط سرد و پرفشاری که در آزمایشگاه ایجاد شد، در قمرهای مشتری معمول است، جایی که یخ‌هایی به ضخامت پنج تا ۱۰ کیلومتر، دریاهایی به عمق چند صد کیلومتر را پوشانده‌اند و احتمالاً انواع یخ‌های متراکم‌تر نیز در پایین آن وجود دارند.
انواع جدید یخ‌های نمکی پیامدهایی نه تنها برای علم شناخت سیاره‌ها دارند، بلکه ژورنو تاکید می‌کند که این مواد جدید با تحقیقات فیزیک شیمی و انرژی نیز که از هیدرات‌ها به عنوان نوعی ذخیره انرژی استفاده می‌کنند، مرتبط هستند.
