به گزارش ایران اکونومیست، لائوتارو مارتینس در حالی که برتری در شهرآورد میلان در روز یکشنبه با ضربه وی در نیمه اول قطعی شد، سر از پا نمی‌شناخت. کاپیتان جدید اینتر، ستاره درخشان این تیم بود که پس از اینکه میلان اشکرینیار برای پیوستن به پاری‌سن‌ژرمن به عنوان بازیکن آزاد از فصل آینده موافقت کرد، جایگزین این ملی پوش اسلواکی به عنوان کاپیتان نراتزوری شد. لائوتارو پس از پیروزی در شهرآورد گفت: "من سخت کار کردم و بستن بازوبند باعث افتخار من است."
او به‌طور حتم تلاش کرده است؛ به خصوص پس از آنکه با آرژانتین در جام جهانی قهرمان شد و پس از بازگشت از قطر، ۶ گل در هفت بازی برای تیمش به ثمر رساند. هواداران اینتر امیدوارند که شاهد حضور اسطوره‌ای در تیم باشند. لائوتارو ۲۵ ساله است و آینده بزرگی دارد. او یک جام جهانی، یک کوپا ایتالیا، یک سوپرکاپ ایتالیا و یک عنوان قهرمانی سری آ را در دست دارد، پس بعد چه؟
لائوتارو در سال ۲۰۱۸ با انتظاراتی به اینتر آمد اما همچنان در سایه مائورو ایکاردی بود. آن زمان، سم کلی، که پادکست فوتبال آرژانتین (Hand Of Pod) را اجرا می‌کند گفت: «خورخه سامپائولی روز یکشنبه از روی سکوها تماشا می‌کرد و جای تعجب نیست که اکنون با مارتینس درباره اولین فراخوان تیم ملی بزرگسالان آرژانتین در ماه آینده برای بازی دوستانه مقابل اسپانیا و ایتالیا صحبت می‌شود. با توجه به زمان کم آن موقع تا جام جهانی [در سال ۲۰۱۸]، واضح است که این به چه معناست و سخت است که بگوییم او به راستی نامناسب است، حتی اگر بعید به‌نظر برسد که در ترکیب اصلی باشد. فهرست باشگاه‌هایی که او را در ماه‌های اخیر دنبال می‌کنند، گویای همه چیز است. هیچ محدودیتی وجود ندارد.»
هیچ محدودیتی وجود ندارد! نکته همین است. نکته دیگری که باید در اینجا یادآوری شود این است که همه دیدند که او با ایکاردی چقدر سخت کار کرد و موقعیت‌های زیادی برای وی فراهم کرد. همه به درستی از رابطه فوق‌العاده‌ای که او در داخل و خارج از زمین با روملو لوکاکو دارد صحبت می‌کنند که در نهایت باعث شد اینتر فاتح اسکودتویی شود که هرگز فراموش نخواهد شد.
با این حال، لائوتارو همانقدر که فداکار است، بی‌رحم است. او در حال تبدیل شدن به یک فرد فوق‌العاده بی‌احساس است اما هنوز هم می‌تواند یار تمام عیاری برای همه باشد. فقط به رابطه‌ای که او با ادین ژکو - که فصلی باورنکردنی را پشت سر گذاشت - ایجاد کرده نگاه کنید، شکی نیست که بیشتر اینها به نحوه بازی آرژانتینی با او بستگی دارد. هموطن او، خواکین کوریا، نیز هنگام بازی در کنار او با اعتماد به نفس به‌نظر می‌رسید.
ساده است: لائوتارو کار را انجام می‌دهد، او توانایی شگفت‌انگیزی در متواضع بودن و در عین حال بی‌رحم بودن دارد. ترکیب عجیبی است. مائورو ایکاردی، آلدو سرنا و یورگن کلینزمن همگی برای گلزنی آماده بودند و می‌توانستند این امتیاز گلزنی را داشته باشند اما لائوتارو قدر موقعیت بزرگتر و همچنین هدف بزرگ را می‌داند.
نگرش عملی او شبیه دیگو میلیتو است و این منطقی است زیرا تحت آموزش وی در باشگاه راسینگ بود. دادن بازوبند کاپیتانی به او بدیهی به‌نظر می‌رسد اما این هنرنمایی استاد سیمونه اینزاگی (سرمربی اینتر) است؛ مسئولیت اضافی بدون شک باعث بهبود لائوتارو خواهد شد، این مرد معتاد به کار است و معنای آن را می‌فهمد.
بیایید از زاویه‌ای دیگر نگاه کنیم. اینتر شخصیت‌های کامل دیگری دارد که آنان نیز جوان هستند، مانند نیکولو بارلا و فدریکو دی‌مارکو، اما لائوتارو مدت طولانی‌تری در باشگاه حضور داشته و سفر خود را در مه‌آتزا با سرپرستی لوچیانو اسپالتی آغاز کرده و زیر نظر آنتونیو کونته و اینزاگی ادامه داده است.
به نظر می‌رسد اینتر در این فصل به ناپولی نخواهد رسید اما اگر کسی بتواند، او خواهد بود. لائوتارو همچنان می‌تواند تیمش را به قهرمانی بالقوه کوپا ایتالیا و موفقیت بیشتر در لیگ قهرمانان برساند. نراتزوری یکی از بهترین استعدادهای مهاجم اروپا را دارد - اگر نگوییم جهان - و این آرژانتینی ثابت کرده که می‌تواند در صحنه اصلی اثرگذار باشد.
