به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از رأی الیوم، بتسلئیل اسموتریچ، وزیر دارایی تندرو و نژادپرست اسرائیلی زمانی که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم را دروغگو توصیف کرد، هیچ نکته جدیدی را در واقع مطرح نکرد، چراکه این یک اتهام نیست، بلکه یک واقعیت قطعی همراه با شواهد است، اما چیزی که این وزیر نژاد پرست نگفت، این بود که او شریک قوی نتانیاهو در توطئه اسرائیل برای اجرای طرح سرنگونی نظام هاشمی به رهبری ملک عبدالله دوم در اردن است و اینکه اگر نگوییم تمامی، بلکه بیشتر فلسطینی‌ها از ساکنان کرانه باختری به کرانه خاوری کوچانده شوند که این امر برخاسته از شعار دولت تندرو او است که می‌گوید "اردن همان فلسطین است". چه بسا این تهدید موجودیتی اسرائیل علیه اردن، در رأس دستورکار سفر اخیر پادشاه اردن به واشنگتن و دیدارش با جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا و اعضای کنگره قرار داشت.
کوچاندن فلسطینی‌ها از کرانه باختری به اردن در راستای همین هدف است و مشروعیت قانونی برای آن فراهم می‌کند زیرا هرگونه اعتراف به اردنی بودن ساکنان کرانه باختری به معنای آن است که وقتی آنها را اخراج می‌کنند، آنها در واقع به وطن قانونی خود باز می‌گردند و شاید همین موضوع تفسیرکننده تهدید مطرح شده توسط عبدالله دوم باشد که گفته بود در صورت نقض خطوط قرمز توسط دولت نتانیاهو، او به زور متوسل می‌شود که از برجسته‌ترین این خط قرمزها کوچاندن یا خدشه به قیمومیت اردن بر قدس اشغالی است.»
اینکه نتانیاهو پایتخت اردن را به عنوان اولین مقصد سفر خارجی خود چند روز بعد از رای اعتماد به دولت وی، انتخاب کرد، به دلیل علاقه به اردن یا پادشاهش نبود، بلکه به دلیل بسته شدن ولو موقت پایتخت‌های دیگر و بویژه واشنگتن و ابوظبی به روی نتانیاهو بود و به همین دلیل ابراز تمایل او برای بهبود روابط شخصی با رهبران اردن ادعایی دروغ است و با هدف سرپوش گذاشتن بر نکبت دوم کوچاندن فلسطینی‌ها و گامی برای ایجاد وطن جایگزین است.
یورش‌های روز افزون به قدس و مسجدالاقصی و از سوی ایتامار بن گویر، وزیر امنیت داخلی اسرائیل و یکی از برجسته‌ترین همپیمانان نتانیاهو نشانگر هیچ حسن نیتی نیست بلکه به نفع طرح فوق الذکر برای برهم زدن ثبات اردن و شوراندن مردم علیه دولت و رهبری خود و متهم کردن آن به درنظر نگرفتن خط قرمزها و عدم برخورد با این تحریک‌ها است.
اردن اهرم‌فشارهای بسیاری دارد که به نظر می‌رسد در استفاده از هرکدام از آنها تردید به خود راه می‌دهد، از برجسته‌ترین آنها تشدید اقدامات امنیتی در مرزهای فلسطین و اردن است که به طول بیش از ۶۰۰ کیلومتر کشیده می‌شود، در حالی که این تدابیر به صورت رایگان اجرا می‌شود و در ازای آن غیر از شهرک سازی و توطئه چینی برای الحاق اراضی اردن در غور اردن و خلیج عقبه، چیزی عاید اردن نمی‌شود. به همین دلیل یکی از مهمترین مسائلی که نتانیاهو درباره آن با پادشاه اردن در سفر غیرمنتظره به امان گفتگو کرد، دوچندان کردن تلاش‌های امنیتی برای جلوگیری از قاچاق سلاح از طریق مرزهایش به انتفاضه دوم مسلحانه و گردان‌های آن در جنین و نابلس و اخیرا در اریحا در کرانه باختری بود.
اردن و دولت و رهبری آن در این روزها در معرض فشارهای بسیاری از جانب آمریکا، اسرائیل و طرف‌های عربی (کشورهای منعقد کننده توافق‌های ابراهیم) هستند تا اردن در نشست دوم سران النقب در جنوب مراکش در ماه مارس آتی مشارکت کند. اخباری مبنی بر این امر در دست است که اردن موافقت اولیه‌ای با این امر کرده است. این مشارکت اگر رخ دهد، به نفع اردن نخواهد بود، بلکه به نفع طرح کوچاندن و بر هم زدن ثبات داخلی اردن و شوراندن مردم علیه نظام اردن است و ما در روزنامه رأی الیوم امیدواریم که رهبری اردن به این فشارها پاسخ مثبت ندهد و در این دام بسیار خطرناک نیافتد.
