به گزارش ایران اکونومیست ، اگرچه عربستان و روسیه همچنان تنها صادرکنندگان جهان با ظرفیت روزانه حدود 10 میلیون بشکه هستند، بیشتر اعضای اوپک در مراحل مختلفی از بی نظمی قرار دارند که مانع عرضه کافی نفت توسط آنها به جهان می‌شود. در حقیقت تولیدکنندگان برزگ اوپک که حدود یک سوم تقاضای جهان را تامین می‌کند در آستانه سقوط داخلی قرار گرفته اند.
عراق که اخیرا ظرفیت تولید نفت خود را افزایش داده تحت تاثیر حضور شبه نظامیان افراطی قرار گرفته و لیبی و نیجریه و ونزوئلا که بخش قابل توجهی از صادرات روزانه 30 میلیون بشکه ای اوپک را تامین می‌کنند درجات مختلفی از خطر تجزیه سیاسی را تجربه می‌کنند.
این امر تامین تقاضای نفت جهان را بیشتر بر دوش بلوک نفتی آمریکا، کانادا و مکزیک به همراه عربستان قرار می‌دهد و کویت و امارات تکیه گاه ضعیفی برای اطمینان آینده هستند. در شرایطی که کانادا و آمریکا به دلیل پتانسیل نفت شیل در مسیر برتری تولید قرار دارند، منع 40 ساله برای صادرات نفت آمریکا باید برطرف شود.
در شرایطی که اقتصاد رو به رشد جهانی به عرضه نفت فراتر از 90 میلیون بشکه در روز احتیاج دارد، عامل فراوانی به دلیل مشکلات ژئوپلتیک داخلی که روز به روز بیشتر می‌شود، در خطر افتاده است.
این همان دلیلی است که باعث می‌شود قیمت‌های نفت فراتر از آنچه انتظار می‌رفت افزایش پیدا کند.
در حالیکه اروپا به مدد خطوط لوله روسیه توانست وابستگی به نفت ایران را قطع کند، وابستگی به نفت آمریکا و کانادا را بیش از هر زمان دیگری کرده است.
سابقه دولت آمریکا در برآوردن هرچه سریع‌تر این تقاضا نشان می‌دهد چنین کمکی حتی در بلند‌مدت یک پایگاه حمایتی تردید برانگیز خواهد بود.
