به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، آرتمیس ۱ در روز ۱۶ نوامبر سال گذشته میلادی بر فراز موشک بزرگ سامانه پرتاب فضایی (SLS) پرتاب شد و با سقوط در اقیانوس آرام در سواحل ایالت باخا کالیفرنیا (Baja California) مکزیک در ۱۱ دسامبر به ماموریت خود پایان داد. اعضای تیم ماموریت به تجزیه و تحلیل داده‌ها در ماه‌های آینده ادامه خواهند داد تا مطمئن شوند که موشک سامانه پرتاب فضایی و کپسول اوریون آماده انجام ماموریت حمل فضانوردان هستند. ماموریتی که طی آن قرار است برای اولین بار فضانوردان در ماموریت آرتمیس ۲ در سال ۲۰۲۴ به اطراف ماه سفر کنند. اگر همه چیز در این پرواز خوب پیش برود، در ماموریت آرتمیس ۳ در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ فضانوردان در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود خواهند آمد.
به نظر می‌رسد که موشک «سامانه پرتاب فضایی» (SLS) ناسا پس از انجام اولین ماموریت خود، آماده برداشتن گام بزرگ بعدی یعنی پرتاب فضانوردان است.
نخستین پرواز موشک SLS در ۱۶ نوامبر و در طی ماموریت ۲۵ روزه، آرتمیس ۱ ناسا را پرتاب کرد که طی آن یک کپسول بدون خدمه اوریون را به مدار ماه فرستاد و بازگشت. این امر همچنین موشک SLS را به قدرتمندترین موشکی تبدیل کرد که تاکنون با موفقیت پرتاب شده است، عنوانی که از سترن ۵ ناسا گرفته است.
ارزیابی اولیه عملکرد موشک SLS در ماموریت آرتمیس ۱ ناسا در ۳۰ نوامبر منتشر شد و در آن پژوهشگران، امتیاز بالایی به این موشک دادند و دریافتند که در همه زمینه‌ها مطابق انتظار عمل کرده است. اعضای تیم ماموریت اکنون زمان بیشتری برای بررسی اعداد و ارقام داشته‌اند و بررسی‌ها همچنان خوب است و نشان می‌دهد هیچ تغییر بزرگی قبل از اولین پرتاب سرنشین‌دار موشک SLS لازم نخواهد بود.
مقامات ناسا در به روزرسانی در ۲۷ ژانویه عنوان کردند که بر اساس ارزیابی انجام‌شده در مدت کوتاهی پس از پرتاب، داده‌های اولیه پس از پرواز نشان می‌دهد که همه سیستم‌های موشک SLS به طور استثنایی عمل کرده‌اند و این طرح‌ها آماده پشتیبانی از پرواز سرنشین‌دار این موشک در ماموریت آرتمیس۲ هستند.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، آرتمیس ۲ در سال ۲۰۲۴ فضانوردان ناسا را در یک ماموریت تقریبا ۱۰ روزه به دور ماه می‌فرستد. اعضای تیم موشک SLS داده‌های زیادی را تجزیه و تحلیل کردند تا به آخرین نتایج خود برسند.
به گفته مقامات ناسا، برای مثال، دوربین‌های روی زمین، دوربین‌های تعبیه شده روی موشک و دوربین‌های هوایی حدود ۳۱ ترابایت اطلاعات تصویری در مورد پرتاب را جمع‌آوری کردند.
«بت سنت پیتر»، مدیر تیم یکپارچه‌سازی تصاویر موشک SLS گفت: نماهای متعدد موشک آرتمیس ۱ از جمله جداسازی تقویت‌کننده موشک جامد و جداسازی «مرحله پیشرانه برودتی موقت» (ICPS)، داده‌های تصویری را ارائه می‌دهد که به ما کمک می‌کند ارزیابی کنیم که چگونه موشک SLS از مرحله بلند شدن از زمین تا هنگام صعود و جدایی عمل کرده است.
مرحله پیشرانه برودتی موقت (ICPS) که مرحله بالایی موشک SLS است، توسط یک موتور RL-۱۰ نیرو می‌گیرد. مرحله اصلی این موشک غول‌پیکر دارای چهار موتور RS-۲۵ است که از دوران شاتل‌های فضایی باقی مانده است. دو تقویت‌کننده موشک جامد برای ماموریت آرتمیس ۱ به بخش اصلی نصب شدند و به موشک SLS کمک کردند نیروی رانش عظیم ۸.۸ میلیون پوندی را هنگام بلند شدن ایجاد کند.
به گفته مقامات ناسا، تمامی این سخت‌افزارها در ۱۶ نوامبر بسیار خوب عمل کردند. ناسا روی سخت‌افزاری برای کمک به ایجاد حضور دائمی انسان روی ماه و اطراف آن تا پایان دهه ۲۰۲۰ کار می‌کند.
اگر همه چیز در ماموریت آرتمیس ۲ به خوبی پیش برود، در ماموریت آرتمیس ۳ در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ فضانوردان در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود خواهند آمد.
