بهروز وجدانی در گفت‌وگو با ایران اکونومیست با اشاره به نتیجه جلسه کارشناسی شورای ملی ثبت آثار میراث فرهنگی ناملموس که سه‌شنبه یازدهم بهمن‌ماه در اداره کل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیای میراث فرهنگی ناملموس و طبیعی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد، اظهار کرد: از حدود ۳۰ پرونده‌ای که از سوی پنج استان برای ثبت ارائه شده بود، دو پرونده «ترانه دایه دایه وقت جنگه» از استان لرستان و «شیوه ساخت و نواختن ساز چگور» از استان مرکزی به حوزه موسیقی ارتباط داشت که در فهرست ملی میراث ناملموس ثبت شد.
این پژوهشگر و مؤلف حوزه‌های مردم شناسی و موسیقی در اهمیت ترانه دایه دایه وقت جنگه، گفت: قدمت این ترانه بیش از یکصد سال بوده که ریشه آن به جنگ جهانی اول و زمان حضور قوای روس و انگلیس در ایران برمی‌گردد؛ زمانی که اقوام لُر در آزار اقوام خارجی قرار گرفته بودند و این ترانه را برای اتحاد و تقویت روحیه سلحشوری در قوم خود ساختند که نشان‌دهنده رشادت و مقاومت این اقوام بوده که معمولا هم با کمانچه، مهم‌ترین ساز اقوام لر اجرا می‌شود.
او اضافه کرد: اگرچه این ترانه در بین اقوام لُر رواج داشته و از بستر این قوم برخاسته، اما با توجه به مفهوم و ماهیت آن، دیگر به جغرافیای لرستان محدود نمی‌شود و در سراسر ایران شناخته شده است و به وقت مبارزه و برای تقویت روحیه سلحشوری و مقاومت خوانده می‌شود.
این ترانه با صدای استاد رضا سقایی در فهرست آثار فاخر موسیقی ایران نیز ثبت شده است.
ساز چگوروجدانی همچنین درباره ثبت ساز چوگور (چگور)، گفت: این ساز که پرونده شیوه ساخت و نواختن آن از سوی استان مرکزی ارائه شد، در بین اقوام عشایری ساکن در این خطه رواج دارد که در زمان ثبت نیز یک چگورنواز حضور داشت و این ساز را نواخت.
