به گزارش ایران اکونومیست، ماجرای سیاوش یزدانی با باشگاه استقلال، به چالش پیچیدهای برای آبیها تبدیل شده است. ماجرا از جایی شروع شد که مدافع استقلال، پس از بازی این تیم مقابل سپاهان توسط کادر فنی کنار گذاشته شد و در اختیار باشگاه قرار گرفت. پس از این اتفاق، سیاوش یزدانی به طور رسمی در لیست خروج استقلال قرار گرفت اما این بازیکن تمایلی برای جدایی نداشت تا کار برای استقلال سختتر شود.
مهمترین مساله در این دعوای حقوقی، مربوط به موجه بودن یا نبودن این اتفاق است. اگر آبیها دلیل موجهی برای فسخ قرارداد این بازیکن نداشته باشند، باید غرامتی را حداقل به اندازه مدت زمان قرارداد این بازیکن پرداخت کنند و چه بسا از فصل نقلوانتقالات محروم شود اما اگر دلایل استقلال موجه باشد، این باشگاه هیچ غرامتی پرداخت نمیکند و خطری هم آبیها را تهدید نخواهد کرد.
با وجود این اتفاق، اسدالله مقدم، کارشناس حقوقی ورزشی در گفتوگو با ایران اکونومیست، درباره شرایط فسخ یکطرفه در قراردادهای ورزشی اظهار کرد: روابط بازیکن و باشگاه به وسیله قرارداد برقرار میشود. قرارداد به نوعی مانیفست طرفین است تا شرح وظایف و تعهداتشان نسبت به هم مشخص شود. در قراردادها و مقررات فوتبالی، ما دو نوع فسخ موجه و غیر موجه داریم. اساسا فسخ قرارداد، جزو شرایط عرف قراردادی نیست. قرارداد را دو طرف برای انجام تعهداتی میبندند و فسخ شرطی است برای طرفی از قرارداد است که طرف مقابل نقض عهد کرده باشد.
او ادامه داد: قراردادهای ورزشی با آن چیزی که حقوق عرفی ماست، تفاوتهایی دارد. یکسری فسخها را خود قانون برای طرفین در نظر گرفته است که بدون اینکه با هم توافق کنند، اقدام به چنین عملی کنند. ممکن است شرایطی پیش بیاید که طرف بتواند از اتفاقات و حوادثی که پیش میآید، استفاده کند مثل اصلاحیه فیفا درباره دستمزد بازیکنان که اگر باشگاهی قرارداد بازیکن را ۲ ماه پرداخت نکند، بازیکن میتواند با اخطار قبلی، قرارداد را فسخ کند حتی اگر در قرارداد بازیکن چنین مسالهای پیشبینی نشده باشد.
این کارشناس حقوق ورزشی ادامه داد: با توجه به تجربه قبلی من در ۲ باشگاه استقلال و پرسپولیس، یکسری شروط برای بازیکن در نظر گرفته میشود و بازیکن اگر نقض تعهد کند، باشگاه این حق را دارد که قرارداد را فسخ کند اما این تمام ماجرا نیست. صرف اینکه تخلف یا نقض عهدی صورت گرفته باشد و باشگاه بدون اخطار و مستندسازی قرارداد را فسخ کند، اینگونه نخواهد بود. در قراردادهای ورزشی، یکسری الزامات از سوی فیفا صورت گرفته که در وهله اول آنها باید اجرا شوند و بعد اقدام به فسخ شود. در ماجرای سیاوش یزدانی ما اساسا نمیدانیم شرایط فسخ انجام شده و آیا صاحب حق فسخ بوده یا نه. باید بدانیم بازیکن آیا بر اساس قرارداد خود، نقض عهدی کرده که باشگاه، صاحب حق فسخ شود و اگر باشگاه صاحب حق شد، آیا شرایط فسخ را رعایت و مطابق قانون اقدام به فسخ کرده است؟
مقدم تاکید کرد: اگر طرفین قرارداد، در قرارداد شرایطی را پیشبینی کرده باشند که بنا به آن، یکی از طرفین اجازه فسخ پیدا کنند، با لحاظ کردن ابلاغها و اخطار و در نظر گرفتن شرایط فسخ، ما با فسخ موجه روبرو هستیم. در فسخ موجه، قانون از فسخکننده حمایت میکند. معمولا چالشها برای زمانی است که فسخ، موجه نیست و فسخ غیرموجه اگر اعمال شود، طرف مقابل در صورت اقدام، بدون شک فسخکننده را علاوه بر خسارت و غرامت، با محرومیت روبرو میکند. محرومیت بازیکن از ۴ تا ۶ ماه است و محرومیت باشگاه هم بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی است.
او در پایان گفت: رسیدگی به پروندهها در کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال صورت خواهد گرفت و حسب مورد در صورت بروز تخفلات اخلاقی یا آییننامههای انضباطی، موضوع در کمیتههای مربوط بررسی میشود. اگر تصمیمهای کمیتههای مربوطه مطابق قانون نباشد، پس از قطعیت کمیته استیناف، فردی که فکر میکند رای مطابق قانون نیست، میتواند اعتراض به رای را از دادگاه حکمیت ورزش پیگیری کند.