به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آی‌ای، بوئینگ یک مفهوم جدید هواپیمای پیشرفته با ویژگی‌های رادارگریزی ارائه کرده است تا نیاز روزافزون به هواپیماهای باری و مخزنی بادوام‌تر را برآورده کند.
این شرکت در جدیدترین رونمایی خود از ایده‌ای برای یک هواپیمای باری تاکتیکی و رادارگریز با بدنه بال ترکیبی(BWB) پرده‌برداری کرده است.
بدنه بال ترکیبی(BWB) که به عنوان بدنه ترکیبی یا بدنه بال هیبریدی نیز شناخته می‌شود، نشان دهنده یک هواپیمای بال‌ثابت است که هیچ خط جداکننده واضحی بین بالها و بدنه اصلی هواپیما وجود ندارد.
این رونمایی تقریباً دو هفته پس از آن صورت می‌گیرد که فرانک کندال، دبیر نیروی هوایی ایالات متحده گفت که داشتن تعداد بیشتری از هواپیماها و تانکرها و مخازن سوخت‌رسان هوایی که در درگیری‌های سطح بالا جان‌سخت هستند، در آینده علیه دشمنان به ویژه چین مهم خواهد بود.
در بیانیه‌ای که بوئینگ منتشر کرده آمده است: ما فکر می‌کردیم که زمان خوبی است تا ویژگی‌های اصلی مفهوم بدن بال ترکیبی خود را به اشتراک بگذاریم تا تحقیقات خود روی BWB را نشان دهیم. ما در حال ادامه فعالیت‌های تحقیقاتی روی مفهوم BWB با مشتریان دولتی هستیم تا بهترین هنر طراحی این هواپیماها را ارائه دهیم.
همانطور که گفته شد، BWB نوعی از طراحی هواپیما است که دارای بال و بدنه ترکیبی است و مانند هواپیماهای رایج، بدنه سنتی استوانه‌ای با بال‌های جداگانه ندارد و بالها کاملا به بدنه هواپیما چسبیده‌اند. این باعث می‌شود شکل هواپیما آیرودینامیک‌تر شود و در مصرف سوخت صرفه‌جویی شود.
برخی از نمونه‌های قابل توجه هواپیماهای طراحی شده با سیستم BWB عبارتند از بمب افکن‌های رادارگریز B-۲ و B-۲۱، هواپیمای پژوهشی X-۴۸B ناسا، هواپیمای پژوهشی X-۴۸C بوئینگ، هواپیمای MAVERIC شرکت ایرباس، هواپیمای بدون سرنشین MAGMA متعلق به شرکت BAE Systems و هواپیمای جنگی بدون سرنشین X-۴۷B متعلق به شرکت نورثروپ گرامن.
اگرچه طرح‌های BWB مانند بمب‌افکن‌های رادارگریز B-۲ و B-۲۱ اغلب بسیار رادارگریز و مخفی هستند و معمولا دارای شکل‌هایی هستند که شبیه موشک‌های کاغذی به نظر می‌رسند، همیشه یک طراحی غیرقابل رصد نیستند و بازده آیرودینامیکی آنهاست که یکی از بارزترین مزایای پیکربندی BWB است. این نوع پیکربندی می‌تواند منجر به مصرف سوخت بهتر و قدرت پیمایش طولانی‌تر شود. همچنین در افزایش حجم داخلی می‌تواند سودمند باشد.
طراحی جدید و متفاوت بوئینگ
نماینده شرکت بوئینگ در رویداد AIAA SciTech گفت که این ایده‌ی تازه رونمایی شده تفاوت قابل توجهی با پروژه‌های قبلی BWB این شرکت دارد. این مفهوم دارای دو موتور جت کاملاً داخلی و ویژگی‌های طراحی، مانند بدنه‌ای با حداقل لبه‌های دندانه‌ای و دماغه‌ای که بیشتر شبیه منقار است، رادارگریز است.
ایده‌های قبلی بوئینگ پیرامون طراحی BWB مانند سری X-۴۸، بدنه‌ها و دماغه‌هایی پهن‌تر و گردتر داشتند و موتورها در غلاف‌هایی در بالای مرکز بدنه در قسمت عقب قرار داشتند.
به گفته یکی از مقامات بوئینگ، طراحی جدید هواپیمای BWB از مجرای مارپیچی در ورودی‌های موتور استفاده می‌کند که به پنهان کردن پره‌های فن توربین کمک می‌کند، چرا که اگر این پره‌ها در معرض امواج رادار قرار بگیرند، بازتاب دهنده هستند.
اگزوز و دُم این هواپیما با سخت شدن دید مستقیم اگزوز از اغلب زوایا به خصوص از پایین، طوری طراحی شده‌اند که نشانه فروسرخ این هواپیما را کاهش دهند. این یک روش نسبتاً متداول برای ساخت هواپیماهایی با قابلیت رادارگریزی است که قدمت آن به روزهای اولیه طراحی رادارگریز برمی‌گردد و همچنین نشانه راداری برخی از قطعات را کاهش می‌دهد.
این مدل همچنین دارای طراحی هیجان‌انگیز شیشه‌ای کابین خلبان با بخش‌های متعدد و یک پنل بزرگ درست بالای جلوی بدنه است. یکی از نمایندگان بوئینگ در رویداد AIAA SciTech گفت که حداقل در حال حاضر، چیدمان پنجره‌ها فقط به صورت ابتدایی و آزمایشی است و لزوماً به معنای دیگری در مورد طراحی این هواپیما نیست.
اطلاعات منتشر شده نشان می‌دهد که این طراحی می‌تواند حدود ۳۰ درصد سوخت کمتری نسبت به یک هواپیمای باری سنتی با ظرفیت بار یکسان مصرف کند.
این طراحی در حال حاضر هنوز در فاز مفهومی است و بوئینگ به دنبال مدل‌سازی پیشرفته از حالات مختلف نظیر نحوه حرکت هوا از قسمت‌های مختلف این هواپیما است.
