ماموریت «چانگ‌ای ۷ «(Chang'e ۷)، بخشی از مرحله جدید اکتشاف ماه چین است که اخیرا گفته شده قرار است قطب جنوب ماه و سمت دور ماه را هدف قرار دهد. چانگ‌ای ۷ متشکل از یک مدارگرد، کاوشگر، مریخ‌نورد و یک آشکارساز کوچک پرنده خواهد بود که می‌تواند به درون دهانه‌های سایه‌دار حرکت کند تا شواهدی از یخ آب را بیابد. همچنین، این ماموریت توسط یک ماهواره ارتباطی جدید پشتیبانی خواهد شد.
ماه‌نورد این ماموریت، براساس ماه‌نورد‌های ۱۴۰ کیلوگرمی «یوتو» (Yutu) و «یوتو۲» (Yutu ۲) ماموریت‌های فرود روی ماه موسوم به «چانگ‌ای ۳» و «چانگ‌ای ۴» ساخته خواهد شد که به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹ روی سطح ماه نشستند. با وجود این، تفاوت‌هایی میان آن‌ها و این ماه‌نورد جدید وجود خواهد داشت.
ربات یوتو۲
«تانگ یوهوا» (Tang Yuhua)، پژوهشگر «مرکز اکتشافات ماه و مهندسی فضایی» (LESEC) چین و از طراحان چانگ‌ای ۷ گفت: ماه‌نورد چانگ‌ای ۷، کمی بزرگتر از چانگ‌ای ۴ است. این ماه‌نورد برای حمل تجهیزات گوناگون طراحی شده است و تقریبا ساختار مشابهی دارد. همچنین، این ماه‌نورد مستقل‌تر خواهد بود.
وی افزود: این ماه‌نورد هوشمندتر است. ماه‌نورد اصلی، مداخله زمینی بیشتری داشت، اما برنامه‌ریزی مسیر اکنون مستقل‌تر خواهد بود.
این ماه‌نورد، یک دوربین پانوراما و یک رادار نفوذ به زمین مانند یوتو۲ خواهد داشت، اما به جای طیف‌سنج مرئی و فروسرخ و سیستم تجزیه و تحلیل یوتو۲، دارای مغناطیس‌سنج و طیف‌سنج رامان خواهد بود. ماه‌نورد چانگ‌ای ۷، یک ماه‌نورد کوچکتر را نیز برای امارات متحده عربی حمل خواهد کرد.
پیش از چانگ‌ای ۷، چین تلاش خواهد کرد تا با ماموریت چانگ‌ای ۶ در اواخر سال ۲۰۲۴، نمونه‌هایی را از سمت دور ماه جمع‌آوری کند. این فضاپیما در اصل پشتیبان ماموریت چانگ‌ای ۵ بود که نمونه‌هایی را از سمت نزدیک ماه جمع‌آوری کرد و به زمین رساند.
چانگ‌ای ۸ نیز برای پرتاب در سال ۲۰۲۸ برنامه‌ریزی شده و قرار است که فناوری‌هایی را برای چاپ سه‌بعدی و استفاده از منابع محلی آزمایش کند. این ماموریت، زمینه را برای تحقق پروژه‌ای به نام «ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی قمری» (ILRS) در دهه ۲۰۳۰ فراهم خواهد کرد.
ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی قمری در ابتدا رباتیک خواهد بود، اما برنامه‌ریزی شده که بتواند از حدود سال ۲۰۳۵ میزبان فضانوردان برای اقامت بلندمدت باشد. چین و روسیه به دنبال شرکایی برای پیوستن به این تلاش هستند.
