به گزارش خبرنگار اجتماعی ایران اکونومیست، قانون هوای پاک که در سال 1396 مصوب شده است، علمی‌ترین و علمی‌ترین راه برای کاهش آلودگی هوا و رسیدن به هوای پاک است. در این قانون که شامل 34 ماده و 220 تکلیف است، 22 دستگاه کشوری وظیفه دارند تا امکان تنفس هوای پاک را برای مردم فراهم کنند.
در سال‌های گذشته از جمله سال 1401، قانون هوای پاک مغفول مانده به طوری که به گفته مدیرکل محیط زیست استان تهران، دستگاه‌های دخیل در اجرای این قانون از 220 تکلیف قانون هوای پاک تنها 20 مورد را انجام داده‌اند. همچنین رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی نیز بارها بر ترک فعل هر 22 دستگاه متکلف در اجرای قانون هوای پاک تأکید کرده بود.
از زمانی که قانون هوای پاک در کشور تصویب شده است، دستگاه‌ها علت ترک فعل‌های خود را عدم تخصیص بودجه دانسته و تقصیر را گردن یکدیگر می‌اندازند، اما قانون هوای پاک در سال 1402 برای نخستین بار دارای بودجه اختصاص شده و مقدار این بودجه نیز 107 هزار میلیارد تومان به علاوه 3 میلیارد دلار است.
پیش از این ایرج حشمتی؛ معاون انسانی سازمان حفاظت محیط زیست گفته بود که برای اجرای قانون هوای پاک 62 حکم را احصا کردیم که اجرای آن‌ها به مبلغی بالغ بر یکصد هزارمیلیارد تومان نیاز دارد. با توجه به این موضوع می‌توان نتیجه گرفت که بودجه‌ای که در سال 1402 برای قانون هوای پاک تخصیص داده شده، کافی باشد و هرگونه بهانه‌ای را برای اجرا نکردن احکام و ترک فعل از 22 دستگاه مسئول بگیرد.
به نظر می‌رسد که قول علی سلاجقه؛ رئیس سازمان حفاظت محیط زیست مبنی بر اینکه آلودگی هوا تا 5 سال آینده کاهش پیدا می‌کند نیز با توجه به موضوع تخصیص بودجه و گرفتن هر گونه بهانه از دستگاه‌ها باشد.
