این کارگردان و بازیگر تئاتر در گفتگو با ایران اکونومیست از توقف جریان تئاتری سخن گفت و البته تاکید کرد که قصد ندارد حکمی بدهد اما این پرسش را دارد که نظریه تعطیلی تئاتر در شرایط فعلی ، از کجا نشات گرفته است.
او با اشاره به عقیده بخشی از جامعه تئاتری مبنی بر تعطیلی تئاتر در شرایط فعلی افزود: در حال حاضر این تفکر در اذهان بخشی از جامعه تئاتری شکل گرفته که در شرایط اجتماعی فعلی نباید تئاتر کار کرد. در حالیکه این عقیده حتی در حد یک تصمیم هم نیست و بیشتر در حد یک کامنت (نظر) در فضای مجازی است. این یک تصمیم جمعی نیست که مثلا امسال تئاتر کار نکنیم یا بخشی از تئاتر را که در قالب جشنواره است، نپذیریم.
حاتمی با بیان اینکه قصد ندارد برای کسی حکم صادر کند، خاطرنشان کرد:اصولا آدمی هستم که از اول به طور مستقل کار کرده‌ام و حتی خود را رهاتر از محصور شدن در قالب یک گروه می‌دانم. سال‌ها پیش گروهی به نام «جم» درست کردم ولی اعضای آن آزاد بودند که با گروه‌های دیگر همکاری کنند زیرا سرپرست یک گروه هرگز نمی‌تواند در مقاطع بیکاری، زندگی اعضای آن گروه را تامین کند. کمپانی‌ها چنین قدرتی دارند و اعضای خود را استخدام می‌کنند ولی ما از وضعیت کمپانی بودن فرسنگ‌ها فاصله داریم و بیشتر در رودربایستی با یکدیگر است که گاهی پشت‌سر هم با یک گروه یا کارگردان همکاری می‌کنیم.
او با تاکید بر اینکه بر هیچ موجی سوار نخواهم شد، یادآوری کرد: ۱۴ سال است که در هیچ جشنواره‌ای شرکت نکرده‌ام و دلایل خاص خود را هم دارم. همیشه اعتقاد داشته‌ام که تئاتر باید جریان طبیعی خود را طی کند، فارغ از اینکه در جشنواره‌ای شرکت کند یا نکند. الان هم همه سخنانم درباره جریان کلی تئاتر است و درباره هیچ جشنواره‌ای صحبت نمی‌کنم.
حاتمی با اشاره به محدودیت‌های چند ماهه اخیر در فضای مجازی افزود: تئاتر همیشه باید جریان حرفه‌ای خود را طی کند. آیا چون امروز اینستاگرام فیلتر شده، باید تئاتر را تعطیل کرد؟! وظیفه تئاتر اندیشه‌ورزی و ایجاد تفکر است. آیا می‌توان جلوی تفکر را گرفت؟ مگر چند سال است که فضای مجازی به وجود آمده، قبل از آن چه می‌کردیم، کدام یک از بزرگان ما بوده که پوستر نمایشش را پشت در کافه‌ها و کتابفروشی‌ها نچسبانده باشد. سال ۵۷ در اوج انقلاب ما نمایشی اجرا می‌کردیم و کارگردان کار پشت موتور از میدان امام حسین تا سالن اجرا مدام اسم نمایش را تکرار می‌کرد. ما با این شیوه‌ها، مخاطب را از اجرای نمایش‌های خود با خبر می‌کردیم. حالا که فضای مجازی محدود شده، باید کارمان را تعطیل کنیم؟! آیا نباید کمی جنگنده باشیم و راه دیگری پیدا کنیم، اگر قرار باشد ما همان آدم‌های دیروز باشیم و نتوانیم برای مشکلات و محدودیت‌های امروز چاره‌جویی کنیم، پس تکلیف رشد انسان چه می‌شود.
او تاکید کرد: تئاتر همیشه باید در جریان باشد. مگر می‌توان جلوی حرکت رودخانه را گرفت. وقتی تئاتری در جریان نباشد، اتفاقی هم نمی‌افتد. مثل اینکه بگوییم سه ماه کتاب نخوانیم. خب سه سال از زندگی و اندیشه عقب می‌افتیم. مگر می‌توان جریان فرهنگ و تفکر را متوقف کرد. بخصوص درباره تئاتر که اساس آن اندیشه‌ورزی است. تئاتر مانند بخش عمده‌ای از آثار سینمایی نیست که بیشتر به دنبال ایجاد سرگرمی یا تفریح باشد.
حاتمی که دستی هم بر نوشتن دارد، بار دیگر یادآوری کرد:. سئوال من این است که حکم تعطیلی تئاتر در شرایط فعلی از کجا صادر شده. معیشت یک طرف ماجراست و مسئولیت شغلی بحث دیگری است. هر یک از مشاغل وظایفی دارند ولی شغل فرهنگی، وظیفه‌ای بسیار رفیع و حساس است. درصد بالایی از ارزش تئاتر به دلیل پرورش انسان و تفکرات نو است. حال اینکه تئاتر در سبد مصرف خانواده قرار دارد یا نه، بحث مهمی است که مدام باید بر آن کار کنیم ولی با این تعطیلی راه به جایی نمی‌بریم. مثل این است که تصمیم بگیریم یک هفته فکر نکنیم، خب در ذهن خالی ما چه اتفاقی می‌افتد. چه کسی از این توقف، متضرر می‌شود، این نکته‌ای است که نباید از آن غافل شویم.
