به گزارش ایران اکونومیست، ناسا با بوئینگ برای توسعه فناوری پروازهای تجاری سبزتر همکاری کرده است.
بر اساس بیانیه ناسا، این دو سازمان روی پروژه «نمایش دهنده پرواز پایدار» با هم کار خواهند کرد که هدف آن ساخت، آزمایش و پرواز یک هواپیمای مسافربری باریک‌پیکر جدید تا پایان دهه حاضر است که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.
ناسا تاریخ تقریبی سال ۲۰۲۸ را برای اولین پرواز آزمایشی این هواپیمای جدید موسوم به «Transonic Truss-Braced Wing» تعیین کرده است.
ناسا در بلندمدت در نظر دارد که این هواپیما تقریباً ۵۰ درصد از بازار تجاری هواپیماهای باریک‌پیکر متوسط را در اختیار بگیرد.
کاهش ۳۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای
این هواپیما دارای بال‌های بلند و نازک است که توسط پایه‌های مورب که بال‌ها را به بدنه متصل می‌کنند، تثبیت می‌شوند. این طراحی، کشش و اصطکاک کمتری ایجاد می‌کند، به این معنی که سوخت کمتری نیز می‌سوزاند.
ناسا و بوئینگ معتقدند طراحی جدید آنها می‌تواند مصرف سوخت و انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۳۰ درصد کاهش دهد.
ناسا می‌گوید این مفهوم همچنین سایر فناوری‌های سبز را در تلاش ناسا برای کمک به صنعت هوانوردی در رسیدن به هدف خود برای رسیدن به انتشار خالص کربن تا سال ۲۰۵۰ در خود گنجانده است.
دلیل اینکه ناسا و بوئینگ تصمیم گرفتند بر روی یک هواپیمای باریک‌پیکر و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کار کنند تا حدی به این واقعیت مربوط می‌شود که طبق گفته ناسا، هواپیماهای باریک‌پیکر تقریباً نیمی از انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر جهان را موجب می‌شوند و خطوط هوایی برای حمل و نقل کوتاه و متوسط به شدت به این نوع هواپیماها متکی هستند.
این بدان معنا نیست که هواپیماهای پایدار بزرگتر آزمایش نمی‌شوند. به عنوان مثال، شرکت ایرباس اخیراً یکی از هواپیماهای بزرگ A۳۸۰ خود را با سوخت ۱۰۰ درصد پایدار به پرواز درآورد.
با این حال، شایان ذکر است که هر دو هواپیمای ایرباس A۳۸۰ و بوئینگ ۷۴۷ که هواپیماهای بزرگ و دو طبقه هستند، دیگر به دلیل تقاضای کمتر و هزینه‌های عملیاتی بالا تولید نمی‌شوند.
شرکت بوئینگ تخمین می‌زند که تقاضا برای هواپیماهای باریک‌پیکر جدید بین سال‌های ۲۰۳۵ تا ۲۰۵۰ تا ۴۰ هزار هواپیما افزایش خواهد یافت.
هدف ناسا بهبود هوانوردی تا دهه ۲۰۳۰ است
در بیانیه ناسا، بیل نلسون مدیر ناسا به کمک این آژانس فضایی به سفرهای هوایی ایمن‌تر و پاک‌تر طی سال‌های آتی اشاره می‌کند. در چند سال گذشته، ناسا به سختی کار کرده است تا تخصص خود را به فناوری‌های سفر هوایی سبزتر بیاورد که یک نمونه آن هواپیمای الکتریکی آزمایشی X-۵۷ Maxwell است.
نلسون گفت: از ابتدا، ناسا هنگام پرواز همراه شما بوده است. ناسا جرأت کرده است دورتر، سریع‌تر و بالاتر برود و با انجام این کار، هوانوردی را پایدارتر و قابل اعتمادتر کرده است. این در DNA ما وجود دارد.
وی افزود: هدف ما این است که همکاری ناسا با بوئینگ برای تولید و آزمایش یک نمونه اولیه در مقیاس کامل، به ساخت هواپیماهای تجاری در آینده کمک کند که مصرف سوخت کمتر و مزایایی برای محیط زیست، صنعت هوانوردی تجاری و مسافران در سراسر جهان داشته باشند و اگر موفق شویم، می‌توانیم این فناوری‌ها را در هواپیماهایی ببینیم که مردم در دهه ۲۰۳۰ با آنها به آسمان خواهند رفت.
در نهایت، کاهش ۳۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای که با مفهوم Transonic Truss-Braced Wing صورت خواهد پذیرفت، یک گام در سفر صنعت هوانوردی به سمت انتشار خالص کربن صفر خواهد بود.
طرح‌ها و فناوری‌های دیگر آمار کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بلندپروازانه‌تری ارائه می‌دهند، اما ناسا قصد دارد این هواپیما را زودتر از باقی پروژه‌های مشابه وارد بازار کند. با این حال، ناسا تاکید می‌کند که این یک فناوری آزمایشی و پرخطر است که قبل از اینکه مسافران بتوانند از آن بهره‌مند شوند، باید یک فرآیند اعتبارسنجی طولانی را طی کند.
ناسا اعلام کرده است که برای این پروژه از طرف خود ۴۲۵ میلیون دلار در نظر گرفته و شرکت بوئینگ و شرکای آن نیز ۷۲۵ میلیون دلار برای آن هزینه خواهند کرد.
