به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: ««میرزا زین‌العابدین‌خان دنبلی ضرابی» معروف به موتمن‌الاطبا در سال۱۲۱۰ شمسی در شهر تهران و محله پامنار در کوچه حمام کاشانی‌ها متولد شد. خانواده او اصالتا کاشانی بودند. او نوه میرزا احمدخان صبور بود و پدرش میرزا محمد از مستوفیان (شخصی که وظیفه دریافت مالیات و نظارت بر دارایی‌های ایران را داشت) دربار محمدشاه قاجار بود.
میرزا زین‌العابدین‌خان در کودکی با کمک پدر خود و معلمان سرخانه به تحصیل پرداخت و بعد به واسطه علاقه خود به پزشکی به مدرسه دارالفنون رفت و نزد استادانی همچون علی‌اکبرخان ناظم‌الاطبا، دکتر لویی آندره ارنست کلوکه، یاکوب ادوارد پولاک، دکتر شلیمر هلندی و ژوزف طولوزان فرانسوی علم پزشکی مدرن را آموخت. او از جراحان ماهر زمان خود بود و بعدها در کتاب‌های مختلف درباره مهارت او در جراحی سنگ مثانه که بیماری نسبتا شایعی در ایران آن زمان بود، بسیار گفته شده است. ناصرالدین‌شاه برای تقدیر از پزشک مخصوص خود، نام کوچه‌ای را که او سکونت داشت، به موتمن‌الاطبا تغییر داد.
موتمن‌الاطبا تا سال۱۲۷۴ شمسی به عنوان پزشک مخصوص دربار به کار خود ادامه داد اما پس از قتل ناصرالدین‌شاه و تغییرات دربار ترجیح داد که در مطب شخصی خود مشغول باشد. دو سال بعد دچار بیماری چشم شد. مظفرالدین‌شاه به پاس خدمات موتمن‌الاطبا به پدرش مبلغ ۵۰۰ تومان به همراه عصایی جواهرنشان به او هدیه کرد تا هزینه‌های درمان و سفرش به خارج کشور تامین شود. میرزا زین‌العابدین خان دنبلی ضرابی در سال ۱۲۸۷ چشم از جهان فرو بست.
عمارت موتمن‌الاطبا، اولین خانه سه‌طبقه در ایران است که در سال ۱۲۶۲ خورشیدی ساخته شد. این خانه تاریخی ۸۰۰ متر مربع مساحت و مانند همه خانه‌های دوره قاجاریان بخش‌های مانند اندرونی و بیرونی دارد. البته در طی زمان بخش‌هایی از آن دچار تغییر شده است. حمام اختصاصی خانه نیز در حال حاضر دیگر وجود ندارد و به ساختمانی دیگر بدل شده است. همچنین باغی که زمانی بخشی از این عمارت بود، از آن جدا و در آن ساخت‌وساز انجام شده است. از زبان مالک این خانه، آقای موتمن‌زاده، در زمان ثبت ملی آن نقل شده است که این خانه در زمان خود یکی از بهترین ساختمان‌های شهر تهران بوده است؛ به طوری که وقتی ناصرالدین‌شاه از وجود آن مطلع می‌شود، از حکیم خود می‌پرسد چطور او خانه‌ای سه‌اشکوبه (سه‌طبقه) ساخته و حتی از این خانه بازدید می‌کند.»
