در ٤٠ روز گذشته مواضع صریحی توسط متحدان استراتژیک ایران به وقوع پیوست که رویکردی جدید در حوزه سیاست خارجی ایران می‌طلبد.
1) رییس‌جمهور خلق چین؛ آقای شی جین پینگ در تاریخ 18/9/1401 سفری به عربستان سعودی داشته و دیدارهایی با ملک سلمان و محمد بن سلمان پادشاه کم‌رمق و مریض و ولیعهد مقتدر و تحول‌گرای آن کشور داشت؛ در پایان سفر بیانیه مشترکی که مغایر منافع ملی ایران در زمینه انرژی اتمی؛ حق حاکمیت بر جزایر سه‌گانه و عدم دخالت در امور داخلی کشورهای همسایه بود صادر می‌نمایند؛ رویکرد جدید و غیرمترقبه متحد استراتژیک ایران موجب تحیر مقامات و اعتراض دولت ایران واقع شد.
٢) بیست‌وپنجمین دوره مسابقات جام کشورهای عرب حوزه خلیج فارس که هر ٤ سال یک بار با حضور تیم‌های عراق، عمان، عربستان سعودی، یمن، بحرین، کویت، قطر و امارات این دوره در تاریخ ٢٠/دی‌ماه/١٤٠١ در شهر بصره و با حضور جیانی اینفانتینو رییس فدراسیون جهانی فوتبال با عنوان جعلی خلیج ع-ر-ب-ی افتتاح شد؛ عدم انتخاب نام صحیح خلیج فارس توسط میزبان مورد اعتراض دولت ایران قرار گرفت. متاسفانه مقامات رسمی عراق در مواجهه با این اقدام مجعول اصرار مجدد و موکد بدان داشته. محمد شیاع السودانی نخست‌وزیر شیعه عراق که منتسب به گروه‌های تحت‌الحمایه ایران و از افراد موثر حزب‌الدعوی اسلامی عراق بوده و مناسبات خوبی نیز با ایران دارد در پاسخ به سوال خبرنگاری که می‌پرسد آیا خلیج عربی هست!! یا فارسی؟ السودانی در پاسخی کوتاه صریح می‌گوید که خلیج عربی یک واقعیت است!!!
٣) روسیه یکی از متحدان استراتژیک ایران درپی حمله به کشور اوکراین به گونه‌ای می‌نمایاند!!! که ایران هم در ردیف یکی از مباشران و معاونان این حمله قرار دارد!!! این رویکرد برای ایران مشکلاتی در جامعه جهانی و سازمان‌های بین‌المللی همراه داشته است.
اظهارات مداخله‌جویانه میخاییل اولیانوف نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در ابتر نمودن برجام؛ جنجال‌آفرینی‌های لوان جاگاریان سفیر طولانی‌الاقامه روسیه در ایران (١١ سال مدت سفارت) که با رفتارهای خارج از نزاکت دیپلماسی همواره احساسات ملی ایرانیان را جریحه‌دار و با تکرر در جشن و تجدید خاطرات اشغال ایران توسط متفقین جنگ جهانی دوم و بازسازی تصاویر تحقیرآمیز تاریخی مشهور استالین؛ روزولت و چرچیل (کنفرانس تهران که با اشغال کشور میزبان برگزارشد) در ایوان سفارت اتحاد جماهیر شوروی در خیابان سی تیر تهران -٩/آذرماه/١٣٢٢ خورشیدی نمکی بر زخم کهنه ملت ایران در دوره پادشاهی رضاخان پهلوی پاشید؛ غرور ملی فتح تهران را در سفارتخانه محل ماموریت خود جشن گرفته و به رخ ایرانیان سوگوار آن ایام آشکار می‌ساخت.
در نگاهی عمیق به اینگونه موارد تمثیلی؛ هر کشور و ملتی در راستای منافع ملی خود قدم بر می‌دارد. آنچه ثابت و پایدار است منافع ملی است. روابط با دیگر کشورها نیز تابعی از این اصل است. در سیاست‌های منطقه‌ای و جهانی با تکیه بر عقلانیت و منافع ملی باید با دیگران همیاری نمود صرف‌نظر از نزاکت‌های دیپلماسی مرسوم حرجی در ترکتازی متحدان نیست زیرا در راستای منافع ملی خود تنظیم امور می‌نمایند؛ ملت بزرگ و تاریخ‌ساز ایران باید مراقب باشد که مقدم بر هر استراتژی منافع ملی خودی که با تکیه بر شهروندانش رقم خواهد خورد؛ عزت صرفا در عزیز شمردن ملت خودی است که قابل تعامل نیست.
راه‌حل چیست؟
آنچه اصل است منافع ملی؛ تمامیت ارضی؛ حفظ هویت تاریخی؛ فرهنگ و تمدن سراسر افتخارآمیز ایران است. ایران و ایرانیان کشور و ملتی به هم تنیده و جدا ناپذیر و غیرقابل گسست هستند.
افتخار ما در دوره‌های مختلف تاریخی با این عزت نفس؛ تکیه بر هویت خودی و منافع ملی بوده و در دوره‌هایی از تاریخ پس از انقلاب از بحران‌هایی مانند جنگ تحمیلی از دژخیم بعث عفلقی بدون دادن امتیازی رها یافته و دفع شر نموده و با اتحاد ملی نقمتی را به فرصت تبدیل کرده که همواره ملت ایران به این قطعه تاریخ خود به درستی می‌بالد؛ هیچ‌کسی حق کوتاهی و عدول از این اصل ندارد و این خاستگاهی پایدار و دایمی است که قابل تسامح و تساهل نخواهد بود.
با تکیه بر تمام منابع انسانی و آلی خود و بدون نیاز به اغیار و دیگر کشورها توان عبور از بحران‌های گذشته و پیش رو از قبیل اعتراضات داخلی که آغازین آن از ٢٥ شهریور١٤٠١ شروع شده را داریم.
وضعیت اسفناک معیشتی مردم ایران بنابر دلایل و براهینی مستدل از سیاست خارجی جدایی‌ناپذیر است با رعایت سیاست بی‌بدیل و بدون جایگزین موازنه منفی در حوزه سیاست خارجی در تعامل با قدرت‌های جهانی و احیای سیاست مصلح بزرگ تاریخ ایران صدر اعظم شهید میرزا تقی خان امیر کبیر (اعلی‌الله مقامه) و مرحوم دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی ایران و بانی ملی شدن صنعت نفت ایران پرهیز از رویکردهای انقباضی با احیای برجام و پیوستن به FATF و دوری از هنجارشکنی‌های جامعه مقبول جهانی و مهجور نمودن سیاست‌ورزان و اندیشمندان تندرو در حوزه تصمیم‌گیری مبادلات مالی را تسهیل و قدرت مشارکت سیاسی مردم در انتخابات ٤گانه را با عنصر مشروعیت بیش از 50% و عفو عمومی افزایش داده یقینا منافع ملی در تصویرسازی‌های جدید و ریل‌گزاری نو همراه با گشایش‌های داخلی و اقتدار ملی با خروج از بن‌بست‌های خودساخته و بیهوده عنکبوتی خواهد بود.
