امروز البته اقتصاد مقاومتی دیگر موضوعی برای بحث و بررسی نیست؛ بلکه «بایدی» است که دولت و دیگر نهادهای نظام در حال ارائه راهکارهای اجرای آن هستند.
اقتصاد مقاومتی در آستانه تدوین برنامه ششم توسعه کشور، محور تدوین این برنامه خواهد بود.
شاید از این منظر برنامه ششم در میان تمام برنامه های توسعه ای کشور گامی بلندتر رو به جلو باشد، زیرا با یک الگوی معین، تکلیف آن مشخص شده است؛ الگویی که پویایی ویژگی ذاتی آن است.
اجرای سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی، اقتصاد ایران را به سمت هر چه بیشتر پویا شدن خواهد برد.
پویایی اقتصادی البته ممکن است از زوایای مختلف تعریف و ارزیابی شود، اما تحولات اقتصادی ایران بویژه در حوزه بازرگانی خارجی نشان داد اقتصاد ایران از ظرفیت پویایی بسیار بالایی برخوردار است به طوری که با وجود بسیج شدن تمام کشورهای غربی و علیه ایران و هزینه های بسیار زیادی که آمریکا و متحدانش برای منزوی کردن ایران متحمل شدند، سطح روابط اقتصادی خارجی ایران نه فقط کاهش پیدا نکرد بلکه به همان روند رو به رشدی که از چند سال قبل آغاز شده بود، ادامه داد البته نیازی به تکرار این مقوله نیست که ایران نیز بابت تحریم هزینه های سنگینی را متحمل شد و عموم مردم نیز این هزینه ها را لمس کردند، اما این هزینه ها در مقابل تلاش ها و رایزنی های فشرده و سنگینی که آمریکایی ها علیه ایران انجام دادند، چندان قابل اعتنا نیست.
این موضوعی است که شرکای خارجی ایران بارها به آن اعتراف کرده اند. آنها می گویند اقتصاد ایران آن قدر انعطاف پذیر و متکی به توان داخلی است که هیچ کدام از تحریم های خارجی نمی تواند آن را از ریل اصلی خارج کند.
اقتصاد مقاومتی بنا دارد تا این پویایی را با اجرای برنامه های مدون و در صورت لزوم تدوین قوانین موردنیاز یا حذف قوانین مزاحم و دست و پا گیر در مسیر کانالیزه شده و دقیق تری هدایت کند.
طرح مواردی همچون توسعه پیوندهای راهبردی و گسترش همکاری و مشارکت با کشورهای منطقه و جهان بویژه همسایگان، مقابله با ضربه پذیری درآمد حاصل از صادرات نفت و گاز و افزایش سهم صندوق توسعه ملی از درآمد صادرات نفت و گاز در سند سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی از جمله محورهایی است که عملیاتی شدن آنها به پویایی هر چه بیشتر اقتصاد ایران منجر خواهد شد.
