به گزارش ایران اکونومیست، این پروژه بازیافت مو را موسسه غیرانتفاعی بلژیکی Dung Dung هدایت می‌کند که مجری طرح‌هایی برای بازیافت زباله است.
برای این پروژه بریده‌های مو از آرایشگاه‌های سراسر این کشور جمع‌آوری می‌شود. سپس موها وارد دستگاهی می‌شوند که آن‌ها را به قطعه‌های مربع ضخیم شبیه تشکچه‌های کوچک تبدیل می‌کند. از این تشکچه‌ها می‌توان برای جذب نفت و سایر هیدروکربن‌های آلاینده محیط زیست استفاده کرد و نیز می‌توان کیسه‌های الیاف طبیعی (بیوکامپوزیت) ساخت. ویژگی این کیسه‌ها، تجدیدپذیری، ارزان، بازیافت‌شدنی و زیست-تخریب‌پذیری آن‌ها است.
همچنین این تشکچه‌ها را می‌توان در آبراه‌های فاضلاب قرار داد تا پیش از رسیدن آب به رودخانه، آلودگی‌های موجود در آن را جذب کنند و از آن‌ها برای مقابله با مشکلات آلودگی ناشی از سیل و برای پاکسازی نشت نفت نیز می‌توان استفاده کرد.
یک رشته مو می‌تواند تا ۱۰ میلیون برابر وزن خود را تحمل کند. مو علاوه بر جذب نفت و هیدروکربن‌ها به دلیل داشتن الیاف کراتین در آب شناور می‌ماند و بسیار کشش‌پذیر است.
به گفته سازندگان این تشکچه‌ها، یک کیلوگرم مو می‌تواند هفت تا هشت لیتر نفت و هیدروکربن را به خود جذب کند.
"پاتریک یانسن" از بنیان‌گذاران پروژه می‌گوید: محصولات ما مجاز هستند زیرا به صورت محلی تولید می‌شوند. از آن سوی کره زمین وارد نمی‌شوند و برای رسیدگی به مشکلات محلی در اینجا ساخته شده‌اند.
از چه راه‌های دیگری می‌توان موهای انسان را بازیافت کرد؟
به گزارش روزنامه ایندیپندنت، از آنجایی که مو غنی از نیتروژن است، می‌توان از آن در تهیه کود باغ استفاده کرد. شرکت‌های مختلفی نیز در حال آزمایش مو در حکم ماده‌ای برای تولید مصالح ساختمانی هستند.
شرکت تولیدکننده زیستی Biohm مستقر در لندن از ضایعات موی انسان برای تولید جایگزین‌هایی برای مواد ورقه‌های مبتنی بر چوب و اشیای سه‌بعدی استفاده می‌کند.
کاربردهای متعدد موی انسان به دلیل ویژگی‌های خاص آن از جمله ترکیب شیمیایی منحصربه‌فرد، کند بودن روند زوال، استحکام کششی بالا، قابلیت آن به مثابه عایق حرارتی، کشسانی و سطح فلس‌مانند آن ممکن شده است.
