به گزارش ایران اکونومیست، احمد طاهری امروز در حاشیه بازدید خبرنگاران از ایستگاه سنجش آلودگی هوا در دانشگاه شریف گفت: در حال حاضر اطلاعات شاخص کیفیت هوای تهران در ۳۶ ایستگاه سنجش جمع‌آوری می‌شود که از این میان ۲۲ ایستگاه متعلق به شهرداری تهران و ۱۴ ایستگاه متعلق به اداره کل محیط زیست است.
وی افزود: داده‌های تمامی ایستگاه‌ها در ۳۶ ایستگاه تجمیع و میانگین آن اعلام می‌شود به این ترتیب در «سرور» ما و محیط زیست اطلاعات تجمیع و در نهایت یک عدد به عنوان شاخص کیفیت هوای تهران اعلام می‌شود.
وی ادامه داد: در تمامی ایستگاه‌ها شش آلاینده معیار که در استانداردهای بین‌المللی نیز مد نظر قرار می‌گیرد و سنجیده می‌شوند یعنی ازن، کربن، منوکسید کربن، دی اکسید گوگرد و دی اکسید نیتروژن به همراه دو آلاینده ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرون و کوچکتر از ۱۰ میکرون در ایستگاه‌ها مورد سنجش قرار می‌گیرند. معمولا در فصول مختلف سال این آلاینده‌ها به فراخور شرایط افزایش پیدا می‌کنند. برای مثال در ابتدای سال جاری با پدیده توفان‌های ریزگرد - که ذرات کمتر از ۱۰ میکرون را افزایش می‌دهند- مواجه بودیم. در فصل تابستان آلاینده ازن افزایش پیدا می‌کند و در فصول سرد نیز شاهد افزایش ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرون هستیم. اندازه این ذرات بر اساس ماهیت آن‌هاست. به عنوان مثال برخی ریزگردها اندازه بزرگتری دارند و زیر ۱۰ میکرون هستند اما ذرات انسان ساز که اندازه بسیار ریزتری دارند و زیر ۲.۵ میکرون هستند.
مدیر واحد سنجش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به اینکه آلاینده کربن سیاه نیز فقط در شرکت کنترل کیفیت هوا و ایستگاه‌های مربوط به این شرکت مورد سنجش قرار می‌گیرد، افزود: کربن سیاه حاصل احتراق سوخت سنگین مربوط به خودروهای دیزلی است که در چهار ایستگاه اندازه گیری می‌شود. در ایستگاه منطقه ۱۲ نیز پنج گونه ذرات آلی فرار مورد اندازه گیری قرار می‌گیرد.
وی افزود: در کنار تاسیس و راه‌اندازی ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا اطمینان از صحت سنجش نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. در حقیقت در هر فرآیندی باید مطمئن شویم که اطلاعات را به حد قابل قبولی رسانده‌ایم. لذا فرآیند صحت سنجی به‌صورت پیوسته انجام می‌شود؛ به شکلی که هر دو هفته بیش از ۱۰۰ فرآیند کالیبراسیون انجام می‌شود. این اقدام برای صحت‌سنجی اطلاعات جمع‌آوری شده در ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا صورت می‌گیرد همچنین در آزمایشگاه مرجع نیز این صحت سنجی‌ها به‌صورت ویژه انجام می‌شود.
طاهری در پاسخ به سوال ایران اکونومیست در خصوص هزینه راه اندازی ایستگاه‌های سنجش کیفیت هوا گفت: در حال حاضر با شرایط موجود هزینه‌ای معادل ۷ تا ۸ میلیارد تومان قیمت هر پک ایستگاهی است که البته هزینه نگهداشت نیز به آن اضافه می‌شود. بی‌تردید ما هر چه اطلاعات مانیتورینگ بیشتری داشته باشیم، وضعیت بهتر است. در حال حاضر در مقایسه با سایر کلانشهرها تهران کمبودی ندارد اما هر چه تعداد ایستگاه‌ها بیشتر باشد بهتر است.
وی در خصوص جانمایی ایستگاه‌ها نیز گفت: مرزبندی‌های روی سطح زمین برای هوا امکانپذیر نیست. تلاش کردیم در هر منطقه یک ایستگاه داشته باشیم اما در برخی مناطق دو ایستگاه وجود دارد و این جانمایی بر اساس روش طراحی شبکه سنجش انجام شده است.
طاهری در پایان تاکید کرد: اگر منبع آلاینده‌ای در نزدیکی ایستگاه‌ها باشد، به‌طور قطع روی داده‌های آن‌ها تاثیرگذار است. لذا وجود یک ایستگاه و افزایش شاخص کیفیت هوا در آن ایستگاه لزوما نشان دهنده کیفیت هوا در کل منطقه نیست بلکه بیانگر کیفیت در همان ایستگاه یعنی در محدوده چند ۱۰۰ متر تا یک کیلومتر بر اساس شرایط پایداری هوا است. بی‌تردید برنامه داریم که تعداد این ایستگاه‌ها را برای سال آینده افزایش دهیم.
