هدایت الله خادمی در گفت‌‌و‌گو با ایران اکونومیست با اشاره به تخصیص خوراک ارزان به پتروشیمی‌های متانولی عنوان کرد: این یک واقعیت است که هر چه کشورها توسعه یافته‌تر شوند، میزان استفاده از انرژی آنها بالا می‌رود. حالا که میزان مصرف انرژی در کشور ما بالاست باید ببینیم آیا این افزایش مصرف همراه با افزایش تولید و بهره‌وری صنایع بوده است یا خیر. کشورها لازم است به موازات افزایش مصرف انرژی به استفاده صحیح از منابع خدادای روی بیاورند و با تکمیل زنجیره ارزش درآمدهایشان را افزایش دهند.
وی گفت: باید به صورت همه جانبه به بررسی مسائل مربوط به مصرف انرژی در کشورمان بپردازیم. مثلاً بنده یک بار در یک برنامه تلویزیونی این موضوع را مطرح کردم که چرا انرژی را با قیمت بسیار ارزان در اختیار پتروشیمی‌ها قرار می‌دهیم و آنها آن را تبدیل به متانول می‌کنند و به عنوان یک ماده اولیه به فروش می‌رسانند.
* شرکت‌های خصولتی پتروشیمی به دنبال تداوم رانت خوراک هستند
خادمی افزود: متانول یک ماده خام به شمار می‌رود که آن را صادر می‌کنیم و بعداً تبدیل به مشتقّات دیگری با ارزش افزوده بالا در خارج از کشور می‌شود و مجدداً با قیمت بالاتری به ما فروخته می‌شود. شرکت‌های پتروشیمی ما باید توانایی تبدیل متانول به مشتقّاتش را داشته باشند.
رئیس هیئت مدیره شرکت عملیات اکتشاف نفت گفت: اگر خوراک و سوخت با قیمت مناسب و واقعی در اختیار پتروشیمی‌ها قرار بگیرد، این شرکت‌ها مجبور می‌شوند به سمت به‌روزرسانی تکنولوژی‌های خودشان گام بردارند و از تولید صرف متانول فراتر بروند و به زنجیره بعدی ورود کنند. متاسفانه این واقعیت وجود دارد که خوراک و سوخت ارزان‌قیمت موجب شده است پتروشیمی‌ها به سمت توسعه زنجیره ارزش این صنعت نروند و به خام‌فروشی بپردازند.
رئیس هیئت مدیره شرکت عملیات اکتشاف نفت اظهار داشت: شرکت‌های پتروشیمی خصولتی هستند و این ابزار را در اختیار دارند که بر دولت برای تعیین نرخ خوراک و سوخت مدنظرشان فشار بیاورند. متاسفانه وقتی دست دولت در همه جای اقتصاد باشد، این مشکلات بروز می‌کند.
خادمی گفت: الان شرکت‌های خصوصی پتروشیمی در دنیا اقدام به خرید گاز از کشورهای تولیدکننده کرده و آن را به مشتقّاتی تبدیل می‌کنند و می‌فروشند. اگر برای آنها این روند سود دارد، برای شرکت‌های پتروشیمی ایرانی نیز می‌تواند سود داشته باشد، اما در کشور ما پتروشیمی‌ها از سوخت و خوراک ارزان قیمت برخوردار می‌شوند و انگیزه‌ای برای توسعه زنجیره ارزش این صنعت ندارند.
پایان پیام/
