حبیب کاشانی، سرپرست امیدهای ایران شد. عضو چند دوره شورای شهر تهران درست در روزهایی که اذهان عمومی در انتظار توضیحی قانعکننده در خصوص ناکامی فوتبال ایران در جام جهانی قطر است به عنوان سرپرست تیم ملی فوتبال امید معرفی میشود. تیمی که بعد از کنارهگیری مهدی مهدویکیا هنوز تکلیف سرمربی آن روشن نشده، اما به نظر میرسد که برای آقایان روشن شدن تکلیف سرپرست تیم به مراتب مهمتر از کادرفنی بوده که به گفته منافع هاشمی، دبیر کمیته ملی المپیک انتخاب او قبل از جام جهانی در جلسه با تاج انجام شده است.
در واقع براساس گفتههای خود آقایان حداقل یک ماهی از انتخاب کاشانی به عنوان سرپرست امیدها میگذرد. تیمی که طی سالهای اخیر به بزرگترین نقطه ضعف فوتبال ایران تبدیل شده است. تیمی که بیش از چهار دهه است که حسرت حضور در المپیک را تمدید میکند و هیچگونه پیشرفتی هم در این مسیر نکرده است، چراکه برای مسئولان تصمیمگیرنده پرداختن به حواشی این تیم به مراتب مهمتر از اصل مسئله است که اگر غیر از این بود امروز شاهد منتشر شدن خبری عجیب در این راستا نبودیم.
جدا از این مهم که هیچ توضیح و توجیه قانعکنندهای برای دست گذاشتن روی نام کاشانی برای سرپرستی امیدها وجود ندارد. فدراسیون فوتبال در دو دوره اخیر المپیک هم فرمول مشابهی را برای تیم ملی امید در نظر گرفته و مدیریت این تیم را یک بار به حمید استیلی و بار دیگر به حبیب کاشانی سپرده بود. تصمیماتی که نتیجهاش حذف دوباره در مقدماتی المپیک و ناکامی تیم ملی امید بود.
اصلیترین مشکل امیدها طی تمام سالهایی که با ناکامی پشت سر گذاشته شد، انتخابهای نادرست بود و عدم همکاری باشگاهها برای آمادهسازی تیمی که طلسمی چندین ساله را پیشرو دارد. حال، اما شاهدیم که آقایان تصمیمگیرنده به جای گام برداشتن در راستای حل و فصل این مشکلات، ترجیح میدهند از زیر مسئولیت تیم ملی امید شانه خالی کنند. دلیل اصلی که باعث شده فدراسیون فوتبال در دورههای اخیر مسئولیت تیم ملی امید را واگذار کند مسائل مالی است ولی نابود کردن یک نسل از بازیکنان به خاطر مشکلات مالی اصلا قابل قبول نیست.
جدا از انتخاب اشتباه کاشانی، اساسا این موضوع که فدراسیون فوتبال مدیریت تیم امید را به فرد دیگری میسپارد هم خودش جای سوال دارد. تیم فعلی که باید خودش را برای انخابی المپیک پاریس آماده کند، شاکله تیم ملی در جام جهانی 2026 را تشکیل خواهد و فدراسیون فوتبال باید نظارت جدی روی آن داشته باشد. با این حال در این دوره هم مثل تمام این سالها صرفا تلاش شده تا مسئولیت امیدها از سر باز شود.
به نظر میرسد فدراسیون که در این مورد خاص همراهی کمیته ملی المپیک را نیز داشته، این روزها تنها به دنبال راهی برای منحرف کردن افکار عمومی از ناکامی در قطر و بیتوجهی به لزوم بررسی دلایل این ناکامی است اما تیم امید با کوهی از مشکلات گزینه خوبی برای این کار نیست. مشکلاتی که اصلیترین دلیل تمدید طلسم چهل و چند ساله برای حضور در المپیک است. با این حال این انتخاب آخر شاهکارترین تصمیم آقایان بوده که دلیل و توجیه منطقی ندارد. کاشانی قبلا هم چنین وظیفهای را بر عهده گرفته بود که نتیجه مناسبی هم در پی نداشت و مشخص نیست چرا دوباره او به این پست مهم رسیده است. البته اگر قرار به رعایت اصول و منطق بود، امروز شاهد حسرت چهل و چند ساله امیدها برای حضور در المپیک نبودیم. حسرتی که سادهلوحانه است اگر فکر کنیم اینبار شکسته میشود!