به گزارش خبرنگار مهر، نشست پیش از افتتاحیه نمایشگاه گروهی نقاشی «نقایش» بر اساس مجموعه داستان «دیوارهای بلند گورستان شهرما» نوشته جواد عاطفه برگزار شد. در این نشست که با حضور نقاشان، مدیر هنری، ایده‌پرداز و نویسنده اثر در موسسه سپند هنر برگزار شد، آخرین تبادل فکری و بررسی چگونگی بهتر برپا شدن نمایشگاه مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
مونا خوش‌اقبال مدیر هنری این نمایشگاه، با نگاهی به 3 حرکت قبلی این گروه گفت: بنای گروه از ابتدا بر آن بود تا ترکیب نقاشی با هنرهای دیگر تجربه شود. این آغازی برای رسیدن به یک تجربه ناب است. تجربه‌ای از هم‌زیستی جذاب و مهم نقاشی با سایر رشته‌های هنری مثل ادبیات، تآتر، موسیقی و ....
وی 3 نمایشگاه قبلی این گروه را بخش‌هایی از پازلی خواند که رفته‌رفته تکمیل می‌شود و این‌بار با توجه قرار دادن داستان و ادبیات، تجربه‌ای متفاوت و دیگرگون را تجربه خواهد کرد.
احسان فُکا ایده‌پرداز این حرکت هم اساس ایده اولیه را ارتباط هنرمندان رشته‌های مختلف با هم دانست و گفت: ارتباط با هنرمندان دیگر رشته‌ها اتفاقی است که از ابتدای ایده‌پردازی نمایشگاه‌هایی از این دست، در ذهن من بوده.» این کارگردان تآتر در ادامه با توضیحاتی درباره‌ی سه نمایشگاه گذشته‌ی نقایش و اشاره بر ضعف‌ها و قوت‌های آن، ادامه‌ی راه را بر تعامل راستین و صادقانه‌ی بین هنرمندان دانست و گفت: «تأثیر دو هنرمند بر ذهن و روح هم، مهم‌ترین هدف من به عنوان ایده‌پرداز است. در این بین هم چیزی یا چیزهایی خلق می‌شود و شگفتی و شعفی را به‌بار می‌آورد که در نوع خود یگانه و بی‌بدیل است.
جواد عاطفه نویسنده مجموعه داستان «دیوارهای بلند گورستان شهر ما»، درباره این تجربه گفت: این کار، حرکتی نو و متفاوت در ایران به حساب می‌آید، اما تجربه‌های این‌چنینی در غرب و در دوره شکوفایی مکتب‌ها و ایسم‌های هنری متفاوت در سال‌های بین جنگ بین‌الملل اول و دوم بارها تجربه شده است. اما آن چیزی که نمونه وطنی این حرکت را برای من مخاطب خاص و عام جذاب خواهد کرد، سرآغاز بودن این حرکت و نمایشگاه در این سرزمین است. آن‌هم با نگاهی کاملاً ایرانی، شرقی. ترکیب نقاشی با هنر و ادبیات می‌تواند سرآغازی برای دیدن جهان از منظرهای متفاوت و گوناگون باشد.
این مترجم در ادامه با ابراز خوشحالی از تلاش گروه و رسیدن به مرحله پایان یک فعالیت و پیش‌تولید یک‌ساله این نمایشگاه، گفت: جذاب‌ترین بخش این تجربه، تجربه دیدن آثاری است که بر اساس تجسم ذهنی من با تلفیق ذهنیت و توانایی خلاقانه‌ی شما شکل گرفته است.
فرشاد رضایی یکی از نقاشان گروه نقایش هم با تأکید بر جذاب بودن این تجربه برای او به عنوان یک نقاش، از فضای تلخ حاکم بر داستان‌ها گفت. او اتمسفر کلی فضای داستان‌ها را سیاه توصیف کرد و گفت: فضای اکثر داستان‌ها سیاه و تلخ است. درگیری ذهنی من با این فضا و رسیدن به یک نگاه ویژه، دغدغه اصلی من در ادامه همکاری با این پروژه بود. آن‌قدر داستان‌ها به لحاظ تصویری غنی و قوی هستند که برای نقاش اشکال به‌وجود می‌آورد. بارها به این مسئله فکر کرده‌ام که برخورد من نقاش با این داستان‌ها چگونه باید باشد. آیا باید به سمت تصویرسازی رفت یا این‌که تلاش کرد تا با رندی از میان این همه تصویر بکر و سیاه و تلخ درون داستان، تصویری که مال من است بیرون بکشم. وی در ادامه از نگاه سومی صحبت کرد که نگاهی است بین نگاه داستان‌نویس و نقاش. نگاهی ملهم و مرکب از دو نگاه.
هنگامه عابدین از دیگر نقاشان گروه نقایش، نیز در این نشست گفت: بر خلاف نگاه آقای رضایی، معتقدم که داستان‌های مجموعه داستان دیوارهای بلند گورستان شهر ما، بسیار رنگی و ملون است. نگاه آقای عاطفه به مسئله مرگ، نگاهی مبتنی بر زیبایی‌شناسی است. آن‌قدر تخیل نویسنده قوی و تأثیر گذار است که لحظه‌به‌لحظه تصویر نو و جدیدی را پیش چشم مخاطبش می‌گذارد. برای من آن‌چیزی که مهم است، تأثیر داستان‌ها است، نه تصویر کردن جزء‌جزء صحنه‌های داستان.
زینب موحد؛ یکی دیگر از نقاشان این گروه هم گفت: من تمام تلاشم را کرده‌ام که از تصویرسازی جدا شوم. نقاشی من از المان‌هایی بهره می‌برد که در درون داستان‌ها متولد شده‌است. قطعاً تفاوت نگاه نقاش با نویسنده است که باعث جذابیت این نمایشگاه خواهد شد.
جواد عاطفه هم با رد نگاه تصویرسازانه در این پروژه گفت: تصویرسازی در این همکاری برای من جذابیتی نداشته و ندارد. آن چیزی که برای منِ نویسنده این داستان‌ها جذاب و مهم است، کشف نگاه شمای نقاش درباره کشف نگاه من نویسنده است. و جذابیت این برخورد برای من و مخاطب این است که من هم قرار است با مخاطبان نمایشگاه، در روز افتتاخیه آثار شما را ببینم.
حجت امانی از دیگر نقاشان گروه نقایش، با ذکر تاریخچه‌ای مختصر از ارتباط ادبیات و نقاشی در طول تاریخ ایران گفت: مرزی بین هنرها وجود ندارد. در تاریخ هنر ما، بارها پیش آمده که نقاشی بر اساس ادبیات خلق شده باشد. بعضی از این نقاش‌ها تابع بی‌قید و شرط ادبیات بوده‌اند و برای گویاتر شدن و تکمیل اثر ادبی، آن را نقاشی کرده‌اند. اما کم نبودند هنرمندانی که جسورانه بر پایه متن، از متن گذر کرده‌اند. کسانی چون بهزاد و سلطان محمد.
امانی در ادامه با تأکید بر اهمیت متن ادبی و تأثیر آن بر نقاشی و نقاشان گفت: هر متنی برای نقاشان مهم است. و ارتباط با متون مهم‌تر. هر متنی بالطبع تأثیر خودش را بر روی هنرمند دارد. من به عنوان یک نقاش تلاش می‌کنم تا از طریق متن، جنبه‌های ناشناخته خودم را کشف کنم. و این‌بار داستان‌های جواد عاطفه هم این اجازه را به من می‌دهد که من خودم را در متن ایشان پیدا کنم. من در چند سال گذشته، دورادور کارهای آقای عاطفه را رصد کرده‌ام و پروژه «گورنوردی» ایشان و عکاسی از گورستان‌های کشورهای اروپایی و آسیایی‌اش را کم و بیش دیده‌ام و فضای ذهنی، تصویری‌اش را تا حدی می‌شناسم. فضایی که می‌تواند در داستان‌هایش هم ادامه پیدا کرده باشد.
نمایشگاه «نقایش 4» با حضور حجت امانی، سعید احمدزاده، محمدرضا توکلی‌راد، مونا خوش‌اقبال، فرشاد رضایی، شقایق شجائیان، هنگامه عابدین، زینب موحد، هومن نصیری، سارا نیروبخش و با همراهی موسیقی آنکیدو دارش، روز پنج‌شنبه، 18 اردیبهشت از ساعت 17 تا 21، در گالری نگاه واقع در لواسان، ابتدای بلوار اصلی، خیابان شکوفه (عصطلک)، خیابان نگار، انتهای کوچه گلزار، پلاک 32 افتتاح شود. این نمایشگاه از جمعه 19 تا 30 اردیهشت از ساعت 14 تا 20 برپا خواهد بود.
