به گزارش ایسنا، عباسعلی دهقانی در این‌باره اظهار کرد: ریچارد فرای بخش قابل توجهی از عمر خود را صرف تحقیق و نوشتن درباره‌ی فرهنگ و تمدن ایران و ایران‌شناسی کرد و بجاست به پاس این خدمات، پیکر او در ایران به خاک سپرده شود.
او ادامه داد: یکی از ویژگی‌های بارز فرای تعلق خاطر و عشق او به ایران بود و از این وجه می‌توان این شرق‌شناس برجسته را با دیگر دانشمندان این حوزه در جهان متمایز کرد.
وی گفت: در شرایطی که انتظار می‌رفت وصیت فرای درباره‌ی دفن پیکرش در کنار زاینده‌رود و در شهری که پایتخت تمدن ایرانی محسوب شود، مورد استقبال قرار گیرد، متأسفانه این وصیت مورد توجه قرار نگرفت و حتا موجب اعتراض و تذکر برخی نمایندگان شد.
دهقانی تأکید کرد: آغوش گرم پهنه‌ی کویری آران و بیدگل (واقع در استان اصفهان) آماده‌ی استقبال از پیکر فرای است و در صورتی که شرایط انتقال پیکر این ایران‌شناس برجسته به کشور فراهم شود، این آمادگی وجود خواهد داشت که در منطقه‌ی کویر مرنجاب آران و بیدگل به خاک سپرده شود.
وی گفت: خاک و تمدن کویر بخشی اساسی از فرهنگ و تمدن ایران است و تقریبا تمام شرق‌شناسان و ایران‌شناسان دنیا با سفر به این منطقه، زیبایی‌ها و خصوصیات سحرآمیز کویر را در نوشته‌های خود به تصویر کشیده‌اند.
او افزود: به‌تازگی اخباری از زبان دوستان این ایران‌شناس آمریکایی منتشر شده که نشان می‌دهد، ریچارد فرای در سه هفته آخر عمر خود به‌جز اصفهان، متمایل به دفن شدن در سایر نقاط خاک ایران نیز بوده است.
«ریچارد نلسون فرای» ایران‌شناس و شرق‌شناس برجسته‌ی آمریکایی، متخصص برجسته‌ی ایران‌شناسی و استاد بازنشسته‌ی دانشگاه هاروارد بود.
او به زبان‌های فارسی، عربی، روسی، آلمانی، فرانسوی، پشتو، ازبک و ترکی مسلط بود و با زبان‌های اوستایی، پهلوی و سغدی آشنایی کامل داشت.
فرای بیش از ۷۰ سال از زندگی‌اش را صرف مطالعه و پژوهش درباره‌ی تاریخ و فرهنگ فلات ایران کرد و یکی از آخرین بازماندگان نسل ایران‌شناسان و شرق‌شناسانی مانند آرتور کریستین‌سن و آرتور پوپ، رومن گیرشمن و پروفسور آلبرت امستد بود که شرق‌شناسی را در دانشگاه‌های جهان بنیان گذاشتند و تألیفات بسیاری درباره‌ی فرهنگ و هنر و تاریخ ایران داشتند.
او هفتم فروردین‌ماه امسال در سن 94سالگی در شهر بوستون درگذشت. ریچارد فرای وصیت کرده بود که پس از مرگش، او را در حاشیه‌ی زاینده‌رود اصفهان و در کنار قبر استادش، پوپ دفن کنند.
