رضا ذبیحی، در گفت و گو با خبرنگار ایران اکونومیست درباره توافقات جدید میان پکن و ریاض در پی سفر رییس جمهور چین به عربستان گفت: اتفاقات جدید و بیانیه های مشترک منتشر شده میان چین و عربستان و نیز میان چین و دیگر کشورهای عربی، نشان از تحولات جدید در خاورمیانه می دهد که در آینده ممکن است اثرات قابل توجهی داشته باشد.
این استاد روابط بین الملل دانشگاه ادامه داد: در واقع سیاست خارجی چین تغییر نکرده است. سیاست خارجی این کشور همیشه بر مبنای منفعت گرایی بوده و آنچه اتفاق افتاده، این است که فرصت برای چین به منظور عرض اندام بیشتر و موثرتر برای این کشور در خاورمیانه ایجاد شده و لذا چین سعی دارد از این فرصت ایجاد شده نیز نهایت استفاده را کند.
این کارشناس مسائل بین الملل افزود: در واقع فرصت جدید برای چین در خاورمیانه پدیدار گشته است و چه بسا اگر این فرصت زودتر اتفاق می افتاد باز هم چین دقیقا همین رویه فعلی را طی می کرد.
ذبیحی ادامه داد: آنچه در اینجا بیشتر مشهود است، تغییر سیاست خارجی عربستان است، مشاهده می شود که عربستان سعی دارد از وابستگی کامل به غرب مقداری فاصله بگیرد و سیاست چندجانبه گرایی را در پیش بگیرد.
این استاد دانشگاه افزود: بعد از اختلافات پیش آمده میان عربستان و آمریکا به دنبال مرگ جمال خاشقجی و نیز پس از اظهارات بایدن علیه بن سلمان و نیز موافقت آمریکا برای احیای توافق هسته ای با ایران، مشاهده شد که شکاف ها میان واشنگتن و ریاض در حال افزایش است.
این پژوهشگر روابط بین‌الملل تصریح کرد: در نهایت پس از عدم تبعیت عربستان از خواست آمریکا برای افزایش عرضه نفت در قالب اوپک، امروز پرده دیگری از سیاست های جدید بن سلمان آشکار شده است و آن نشان دادن تلاش این کشور به منظور کاهش وابستگی به غرب است.
ذبیحی افزود: مجموعه اتفاقات اخیر در روابط میان آمریکا و عربستان، ریاض را نسبت به غرب بدبین کرده است و لذا در تلاش است برای غرب در روابط با خود رقیب ایجاد کند تا از این طریق از یکسو از مواهب نزدیکی به پکن بهره مند شود و از سوی دیگر غرب را برای تبعیت از خواسته های خود تحت فشار قرار دهد.
این کارشناس مسائل بین الملل ادامه داد: در این شرایط، چین از این فرصت نهایت استفاده را کرده است و از یکسو سعی کرده میان غرب و ریاض فاصله بیندازد و از سوی دیگر سعی کرده است جای پای مستحکمی برای پیشبرد اهداف خود در خاورمیانه بیابد.
این استاد دانشگاه افزود: بیانیه های دو طرف و اشاره مستقیم آنها به مسائل سیاسی و حمایت از یکدیگر در این مسائل در مقابل رقبای منطقه ای و بین المللی، نشان از این دارد که سطح وابستگی اقتصادی طرفین به سطح بالایی در حال افزایش است و دارای منفعت مشترک بسیار بالایی می باشند.
