به گزارش خبرنگار سینمایی ایران اکونومیست، از آذر ۱۳۸۶ تا آذر ۱۴۰۱؛ ۱۵ سال از تولد جشنواره‌ای می‌گذرد که بسیاری از سینمادوستان، آن را محبوب‌ترین و حتی اصیل‌ترین جشنواره مرتبط با ذات سینما می‌دانند. این میزان محبوبیت البته اتفاقی نیست؛ نسلی از کارگردانان به‌واسطه رونمایی در این رویداد، امروز به چهره‌های برجسته سینمای کشور تبدیل شده‌اند: از عباس امینی و سامان سالور تا نرگس آبیار، محمدحسین مهدویان، محمد کارت و...
یکی از دلایلی که سبب شد تا این جشنواره به قطب سینمای مستند در ایران و منطقه خاورمیانه تبدیل شود، بها دادن به خلاقیت‌های فردی کارگردانانی است که تلاش کردند تا با استمداد از سوژه‌های بکر و پرداخت‌های بدیع سینمایی، شکل دیگری از مستندنگاری حرفه‌ای را در تاریخ سینمای کشور بنیان‌گذاری نمایند.
همین اتفاق هم افتاد و جشنواره سینما حقیقت علاوه بر استقبال نسل‌های مختلف فیلمساز، توسط مخاطبان عام و خاص نیز با استقبال مواجه شد. در ادوار نخست این جشنواره، مخاطبان خاص، توجه بیشتری به این رویداد داشتند اما در ادامه و با استقبالی که فیلمسازان و رسانه‌ها از این رویداد به عمل آوردند، نام جشنواره سینما حقیقت به گوش مردم نیز آشنا آمد تا نتیجه چنین رویکردی، استقبال مخاطبان عام از این جشنواره و رشد تصاعدی مخاطبان آن در ادوار گذشته باشد.
آنچه سبب این میزان محبوبیت شده، صراحت ویژه آثار مستند است. علی‌الخصوص آن‌که در این جشنواره، آثار پذیرفته، از میان چندصد اثر شرکت‌کننده انتخاب شده و همین فرآیند، سبب می‌شود تا مخاطبان، شاهد مستندهای حرفه‌ای یک‌سال اخیر سینمای ایران باشند. سوژه‌های صریحی که واگویه‌های مختلفی از جامعه روز ایران هستند و در کنار پرداخت‌های سینمایی، حکم نوعی گوشزد به مسئولان را نیز دارند و این برای مخاطب، قابل‌باور و به دور از تکنیک‌های دراماتیک آثار بلند سینمایی است. شاید به همین دلیل است که طرفداران دوآتشه این جشنواره معتقد هستند که سینما حقیقت، اصالت سینمایی بیشتری داشته و به زندگی‌های امروز ما، شباهت بیشتری دارد.
شانزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران از ۲۰ لغایت ۲۵ آذرماه ۱۴۰۱ به دبیری محمد حمیدی‌مقدم برگزار می‌شود.
