به گزارش ایران اکونومیست، ۲۰۰۶ آلمان سومین حضور ایران در جام‌جهانی بود، پس از اینکه تیم ملی با میروسلاو بلاژویچ پشت درهای بسته جام‌جهانی ۲۰۰۲ آلمان و کره جنوبی ماند، ۴ سال بعد تیم ملی با دستیارش یعنی برانکو ایوانکوویچ توانست پس از ۸ سال دوباره به بزرگترین رقابت فوتبال دنیا راه پیدا کند.
پرونده جام جهانی ۲۰۰۶ در حالی با دو شکست مقابل مکزیک و پرتغال و تساوی مقابل آنگولا بسته شد که این جام را باید جام مدافعان تیم ملی نامید، جامی که اختلافات برخی بازیکنان در خط هافبک و حمله به اوج رسید تا مدافعان جور خط حمله را بکشند و زننده هر دو گل ایران، دو مدافع تیم برانکو بودند، یحیی گل‌محمدی تک گل ایران را در باخت سه بر یک مقابل مکزیک زد و سهراب بختیاری‌زاده هم گل مساوی کشورمان را برابر آنگولا به نام خودش ثبت کرد.
حسین کعبی دیگر مدافع ایران بود که در دومین بازی ایران در جام جهانی آلمان در ورزشگاه کومرتسبانک شهر فرانکفورت خبرساز شد، آن هم به خاطرضربه خطرناک و رزمی مانند روی گونه لوئیز فیگو در بازی با پرتغال که اریک پولات فرانسوی داور مسابقه حتی آن را خطا هم تشخیص نداد و سوت نزد!
کعبی در مصاحبه‌ای سال‌ها بعد در این باره گفته بود: خوش شانس بودم که مثل امروز کمک داور ویدئویی نبود و گرنه باید ۵۰ بار اخراج می‌شدم.
