به گزارش روز سه شنبه ایران اکونومیست به نقل از تارنمای شبکه تلویزیونی دولتی ونزوئلا (VTV)، «ویلمار کاسترو سوتِلدو» وزیر کشاورزی ونزوئلا تصریح کرد: پس از دو روز جلسات فشرده، در این نهمین جلسه دو ملیتی، هفت کمیسیونی که منصوب شده‌اند پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته‌اند و ما در حال کار بر روی چارچوب توافقنامه‌ای هستیم که هفت بخش بزرگ انرژی، علم، فناوری، بهداشت، آموزش، کشاورزی و گردشگری را پوشش می‌دهد.
این مقام ونزوئلایی خاطرنشان کرد: در بحث کشاورزی، هر دو هیات روی پروتکل‌هایی کار می‌کنند که تصویب آن‌ها برای پیشبرد فرآیند مبادله محصولات با منشاء حیوانی و گیاهی است.
وی همچنین توضیح داد که در بخش دارویی، «توافق‌های مهمی در مورد پیشرفت‌ها در زمینه بهبود و درمان سرطان وجود دارد».
کاسترو با اشاره به اینکه بیش از ۴۰ شرکت ایرانی قصد سرمایه‌گذاری در ونزوئلا را دارند، گفت: زمینه تبادل همکاری‌های علمی در حال انجام است.
وی همچنین از بررسی و ارزیابی قراردادهای انرژی برای بهبود سیستم برق کشورش خبر داد.
«رامون بلاسکز آراگوآیان» وزیر حمل‌ونقل ونزوئلا که ریاست هیات ونزوئلایی در این کمیسیون را بر عهده دارد، اعلام کرد که این نشست و همکاری مشترک، «ابزاری در اختیار دو کشور به منظور اجرای توافق ۲۰ ساله است» که ژوئن گذشته توسط «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهوری این کشور و آیت‌الله «سید ابراهیم رئیسی» رئیس‌جمهوری ایران به امضا رسید.
نشستی که به گفته این مقام ونزوئلایی موجب دستیابی به توافق‌های مهمی از سوی دو کشور شد. روسای جمهوری ایران و ونزوئلا در جریان سفر ماه ژوئن (اواخر خرداد) مادورو به تهران و در شرایطی که هر دو کشور تحت تحریم‌های شدید آمریکا قرار دارند، سند همکاری ۲۰ ساله را امضا کردند.
ایران و ونزوئلا دو کشور نفتی تحت تحریم آمریکا که از قضا هر دو عضو اوپک هستند، می‌توانند همکاری موثری برای بی‌اثر کردن تحریم داشته باشند. دولت سیزدهم، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را از تکیه صرف به غرب به تعامل با کشورهای همسو سوق داده و نقشه راه همکاری‌های بلندمدت، با امضای سند جامع همکاری ۲۰ ساله به اوج خود رسید.
تعیین بازه ۲۰ ساله برای برقراری مناسبات و مراوده‌های میان تهران- کاراکاس، فراتر از اینکه در دو کشور چه دولتی روی کار باشد، نشان از درک عمیق مقام‌های دو کشور از اهمیت استراتژیک این روابط دارد. اقدامات عمل‌گرایانه تهران- کاراکاس در تقویت روابط اقتصادی، تجاری، علمی و فناورانه به موازات روابط ایدئولوژیک‌محور از عزم جدی دو کشور برای هم‌افزایی ظرفیت‌ها خبر می‌دهد.
