به گزارش روز سه شنبه ایران اکونومیست به نقل از شبکه دولتی ونزوئلا (VTV)، شماری از روسای جمهوری سابق، سیاستمداران و روشنفکران آمریکای لاتین با نامه‌ای به «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهوری ونزوئلا، از او خواستند تا با حفظ تلاش‌ها در جهت همگرایی منطقه، آمریکای لاتین در برابر تصویر تیره جنگ و نابرابری ناشی از هژمونی امپریالیستی آمریکای شمالی، به منطقه صلح تبدیل شود.
«میشل باچله» و «ریکاردو لاگوس» شیلیایی ، «رافائل کوره‌آ» اکوادوری، «ادواردو دوهالده» آرژانتینی، «خوسه موخیکا» اروگوئه ای، «دیلما روسف برزیلی» و «ارنستو سامپر» کلمبیایی معتقدند که «امروز بیش از هر زمان دیگری، همگرایی ضروری است».
در این متن آمده است: تلاش قابل توجه در این جهت، سطوحی از چندجانبه‌گرایی را تقویت می‌کند که به خیر بزرگ‌تری می‌انجامد که در حال حاضر در خطر است؛ صلح.
نویسندگان این متن معتقدند «آمریکای لاتین و کارائیب، برخلاف سایر مناطق، جنگ‌های میان کشورها را از مدت‌ها پیش ریشه‌کن کرده‌اند و می‌توانند خود را به عنوان منطقه صلح به جهان معرفی کنند».
رهبران سابق آمریکای لاتین بر این باورند که نیکلاس مادورو و دیگر رهبران مترقی منطقه از جمله روسای جمهوری شیلی، برزیل، کلمبیا و پرو، آمریکای جنوبی را به منطقه «موتور محرک» اتحاد و همگرایی آمریکای لاتین که ریشه در همبستگی قاره‌ای و در ارزش‌های دائمی صلح و دموکراسی دارد، تبدیل خواهند کرد.
سیاستمداران آمریکای لاتینی در این نامه از رئیس‌جمهوری ونزوئلا خواستند تا به صورت «فوری و ضروری»، یک «اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی» جدید (Unasur) را احیا کند.
«با این حال، این مسئله، احیای نوستالژیک محض از گذشته‌ای نیست که دیگر وجود ندارد. یک اوناسور جدید باید با خودانتقادی، نواقص قبلی را بر عهده بگیرد».
نویسندگان این نامه تایید می‌کنند که اتحادیه اوناسور، همچنان «بهترین بستر برای احیای شرایط همگرایی در آمریکای جنوبی» است.
در جریان دومین اجلاس سران کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب در هاوانا، پایتخت کوبا در ژانویه ۲۰۱۸، آمریکای لاتین و کارائیب به عنوان «منطقه صلح» اعلام شد.
اتحادیه اوناسور در سال ۲۰۰۸ و در زمان ریاست جمهوری «هوگو چاوز» در ونزوئلا با هدف مقابله با سلطه آمریکا شکل گرفت. چاوز و سایر رهبران در آن زمان با پیشنهاد «تجارت آزاد قاره آمریکا» مورد حمایت واشنگتن مخالف بودند و به جای آن اوناسور را ایجاد کردند.
اختلاف‌های سیاسی و اقتصادی میان اعضا سبب شد تا در سال‌های گذشته، شماری از کشورهای عضو از این اتحادیه خارج شوند و در عمل، کارآیی این اتحادیه از بین رفت. به این ترتیب، با روی کارآمدن دولت‌های راستگرا که اتفاقا روابط خود را با واشنگتن بهبود بخشیدند سبب شد تا اهداف اصلی اوناسور در سایه تشدید اختلافات به فراموشی سپرده شود.
اکنون با تقویت موج چپگرایی در آمریکای لاتین و روی کار آمدن روسای جمهوری مترقی در کشورهایی مانند برزیل، کلمبیا و شیلی، رهبران سابق این منطقه امیدوارند تا با احیای این اتحادیه، زمینه برای شکوفایی و تجدید قوای منطقه برای نیل به اهداف مشترک در سطح منطقه‌ای و جهانی از مسیر همگرایی فراهم شود. اتحادیه‌ای که طبق شعار اولیه خود مبنی بر مقابله با سلطه آمریکا، از به چالش کشیده شدن هر گونه سیاست مداخله‌جویانه از سوی قدرت‌های خارجی که آمریکا در صدر آن قرار دارد، خبر می‌دهد.
