به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از «سای تک دیلی»، معنای این حرف آن است که می‌توان انتظار داشت ماموریت‌های فعلی و آینده کاوش سیارات فراخورشیدی تا پایان این دهه، چندین سیاره همسان زمین را برای تحقیقات بیشتر کشف کنند.
گستره مدارهای پیرامون یک ستاره که دمای هوا برای داشتن آب مایع روی سیارات مناسب است، «ناحیه قابل سکونت» می‌گویند. این البته به معنی آن نیست که حتما آب یا حیات روی آن سیاره وجود دارد. در واقعیت، حیات روی سیارات واقع در ناحیه قابل سکونت، آسان و بدون چالش نخواهد بود.
روی زمین ، اقیانوس‌ها و قاره‌ها نقش حیاتی در چرخه ژئوشیمیایی کربن ایفا می‌کنند که به حفظ آب و هوای معتدل با آب مایع و حیات کمک می‌کند. بنابراین برای جست و جوی یک سیاره بالقوه قابل سکونت مانند زمین ما، لازم است که خشکی و دریا در کنار هم باشند.
تحقیقات قبلی حاکی است که چنین جهان‌های سازگار با سواحل ممکن است بسیار نادر باشد. اما شبیه‌سازی‌های عددی جدید انجام شده توسط «تاداهیرو کیمورا» از دانشگاه توکیو و «ماساهیرو ایکوما» از رصدخانه ملی ژاپن، دیدگاه امیدوارکننده‌ای فراهم کرده است.
این تیم تحقیقاتی با در نظر گرفتن و لحاظ کردن آب تولید شده از تراکنش‌های بین سطح یک سیاره جوان و اتمسفر آغازین (primordial ) آن، دریافتند گستره وسیعی در محتوای نهایی آب مورد انتظار است.
درون این گستره، چندین درصد از سیارات تقریبا هم اندازه زمین در ناحیه قابل سکونت مربوط به ستارگان مختلف باید مقادیر کافی آب برای یک آب و هوای معتدل داشته باشند. این درصد به اندازه کافی بالا است که انتظار داشته باشیم ماموریت‌های جست وجوی سیارات فراخورشیدی مانند TESS و PLATO در دهه ۲۰۲۰ میلادی، چندین نمونه از سیارت مانند زمین را پیدا کنند.
