واگذاری استقلال و پرسپولیس ؛از جنون تا سیاه بازی

به گزارش اکوبورس ،کمتر از یک دهه از طرح واگذاری باشگاههای فرهنگی و ورزشی استقلال و پرسپولیس از سوی متولی واگذاری شرکت های اصل چهل و چهاری قانون اساسی به بخش خصوصی سپری می شود بی آنکه کسی یکبار بطور جدی نشسته باشد و هزینه و فایده آنرا برای کشور سبک و سنگین کرده باشد.

در روزهایی که بازار سهام در غم لاغر شدن نقدینگی حقوقی ها و افت حجم معاملات می سوزد و برای یافتن بخش خصوصی پو لدار که بتواند از بازار حمایت کند از روی ناچاری به ضابطه های یا شانس و یا اقبال متوسل شده است ،مطرح شدن دوباره واگذاری سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس حداقل به موضوعی سرگرم کننده برای معمامله گران در شمارش روزهای توام با یاس و امید تالار حافظ تبدیل شده است.

براستی واگذاری باشگاههای ورزشی محتاج به کیسه دولت تا چه حد می تواند دردی از اقتصاد بیمار کشور را درمان کند؟

در جایی که وزیر اقتصاد کشور از حباب در بورس دم می زند و برای ترکاندن آن وارد معرکه شده است و یا آنجا که با شعار تدبیر و امید ،بر حمایت از بازار سرمایه و لزوم تثبیت روند حرکتی بازار در مدار صعودی همراه با شیبی ملایم تاکید می شود ولی بر خلاف آن روند دیگری در بازار به نمایش گذاشته می شود ،واگذاری دو باشگاه ورزشی چه فایده ای حداقل برای بازار سرمایه و یا سهامداران جدید و قدیم آن خواهد داشت؟

تجربه واگذاری سهام باشگاه ورزشی راه آهن در سال 90 به بخش خصوصی و سپس ماجراجویی های دلال موبور نفتی کشور در این باشگاه بیشتر شبیه بازی قماری بود که بر سر رسیدن به قدرت افسونگر نهفته در پس نام  این تیم در میان طرفداران فوتبالی آن نهفته بود. بازی که قمار بازهایش قبل از واگذاری، شیرینی اش را در گعده های هر چند وقت یکبار خیابان مهستان تهران خورده بودند.

واگذاری سهام باشگاه پرسپولیس و استقلال یک معامله مزایده ای است و دردی از بازار سهام دوا نمی کند اما کمی با تکان دادن پرونده چنین واگذاری هایی می توان درس هایی را آموخت که برای بازار سرمایه ایران فراموش ناشدنی است.

به تازگی حسین هدایتی ،سرمایه دار به ظاهر عاشق فوتبال در حاشیه یک مراسم اعلام کرده که "واگذاری این دو باشگاه محال است چون متعلق به مردم و حاکمیت هستند و نمی توان آنها را خصوصی کرد."
وی در عین حال گفته که "البته افراد عاشقی وجود دارند که حاضرند این مسئولیت را قبول کنند."

سیاست یکی به میخ و یکی به نعل هدایتی گرچه می تواند برای عوام و یا شاید هوارداران متعصب این دو باشگاه قدری آرمانی جلوه دهد اما دلبری دیوانه کننده جایگاه اجتماعی سرخابی ها در میان جماعتی که از آن بت عیار ساخته اند،عقل و هوش هر کاسب سرمایه داری را می برد.

کیست که نداند گذر حسابرس سال ها است که حتی به نزدیک زمین چمن باشگاه پرسپولیس و استقلال نیافتاده و همیشه این دو تیم برای تامین دخل و خرج سرسام آورشان به جیب های دولت چشم دوخته اند؟
این روزها که دولت با هر بهانه ای به دنبال زدن رد پول برای پر کردن چاله های کنده شدن سال های گذشته است،مرثیه های بی پولی یکی در میان از حنجره جیره خوران بودجه های دولتی بلند می شود.از صدا و سیما گرفته تا بهداشت و درمان.

قدر مسلم پر کردن دهان گشاد باشگاههای دولتی استقلال و پرسپولیس با عملکرد زیان آور در شرایط فعلی حتی به بهانه ورود و خروج مدیران نظر کرده جریان حاکم بر مدیریت کلان سیاسی کشور برای مادر خرج بی پولی به نام دولت جذاب نیست.

اقتصاد ورزش با ریاضت نمی تواند در برابر هزینه های سرسام آور دوام آورد.در عین حال اشتیاق و شیفتگی برخی صاحب منصبان برای کسب شهرت از طریق قدرت افسانه ای پایگاه اجتماعی این دو تیم محبوب در جامعه قابل مقایسه با هیچ بیزنس دیگری برای صاحبان ثروت و قدرت نیست.

حال چه باید کرد؟آیا باید به انباشته شدن بدهی 60 میلیارد تومانی پرسپولیس و یا 68 میلیارد تومانی استقلال چشم دوخت یا برای حفظ منزلت اجتماعی و پیشگیری از هجوم جماعتی متعصب که برای شکست و پیروزی این دو باشگاه رفتارهایی افراط گونه در پیش می گیرند فکر دیگری کرد؟

یا باید از شر این دو اژدهای پولخوار با واگذاری سهام به یک شبه دولتی خودمانی به بهانه تسویه دیون راحت شد و یا دوباره باید نام سرمایه داری را علم کرد که شیفته قدرت افسونگر قرمز و آبی است.
حقیقت آن است که قیمت واگذاری سهام پرسپولیس و استقلال نه به بخاطر پول و یا صرفاً سود آوری آن که این روزها آه در بساط ندارند بلکه از بابت نامی است که بواسطه توده عظیم هواداران به شدت متعصب و هیجانی خود ، از آنها غول هایی بی شاخ و دم ساخته است.

چنین جایگاه و منزلتی با دلبری از کاسبان و صاحبان منافع بادآورده فرصتی برای آنها ایجاد خواهد کرد که در صورت تصاحب آن،بر ثروت و قدرت حاکم خواهد بود.

چراکه فرورفتن در جبه پشمین جاهلیت فوتبالی فرصتی خواهد بود برای رنگ عوض کردن در نمایش جدید "جیب بر" هایی که شاید این بار با ساز و برگی عظیم تر بخواهند از خیابان پاستور عبور کنند.

استقلال و پرسپولیس دو تیم محبوب پایتخت نصیب شهرداری شود یا سرمایه دار رانت باز ؛فقط یک معنی را خواهد داشت و آن اینکه از کیسه دولت باز هم مخابراتی دیگر کم می شود و می رود تا باردیگر این جمله این بار  برای فوتبالی ها تکرار شود که "دولت اشتباه کرد فروخت،ولی نوش جانتان".