احمد راستینه، عضو و سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس، در گفت‌وگو با ایلنا اظهار داشت:" ما در کمیسیون هم مطرح کردیم و با وزیر صحبت کردیم که اگر در فرصتی که به پلتفرم‌های داخلی برای رفع معایب و ارتقاء بسترها داده شده نتوانند اقدامات لازم را انجام دهند؛ این احتمال وجود دارد که به سمت خرید یک پلتفرم قوی خارجی، حرکت کنیم."
او در ادامه مسئله تعیین سطوح دسترسی به اینترنت را نیز تشریح کرده و با بیان این که در تمام دنیا سطوح دسترسی تعریف شده است، اعلام کرد:" حتماً فردی که تجارت بین‌المللی انجام می‌دهد، نیاز دارد که سطح دسترسی مشخصی برای مبادلات تجاری در اختیارش قرار گیرد. همین‌طور استاد دانشگاهی که باید از ظرفیت‌های کتابخانه‌های دیجیتال سراسر دنیا، پژوهشکده‌ها و وبگاه‌های آماری در دنیا استفاده کند، نمی‌توانیم سطح دسترسی‌اش را محدود کنیم."
حسینعلی افخمی پژوهشگر حوزه مطالعات ارتباطات، استاد دانشگاه و مدیر گروه رشته روابط عمومی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفت و گو با خبرنگار خبرآنلاین و در پاسخ به این پرسش که طرح طبقاتی کردن دسترسی به اینترنت بین‌الملل چقدر قابل اجرا است و چقدر با اصل آزادی بیان و عدالت در تناقض است؛ گفت:" نابرابری دسترسی به اینترنت و طبقاتی کردن آن عاملی است که به شکاف دیجیتال دامن می‌زند؛ شکاف دیجیتال بلایی سر جامعه می‌اورد که در آن جامعه نادار از نظر پیشرفت عقب خواهد ماند و جامعه دارا رشد خواهد کرد و جلو می‌رود. این نگرانی همواره برای سازمان ملل نیز وجود داشته است و در نتیجه برای کشورهای ناتوان مالی مانند آفریقا در مرحله‌ای توسط سازمان ملل لپ تاپ های رایگان تهیه شد."
این استاد دانشگاه در ادامه افزود:" فلسفه رسانه‌های جدید، اینترنت و دنیای مجازی به وجودآمده این است که جوامع مختلف در دنیا به صورت یکسان پیشرفت کنند اما زمانی که بحث به دولت‌ها و چارجوب کشورها می‌رسد هر کشوری میخواهد سیاست های ملی خود را اعمال کند و این موضوع برای سال‌ها مورد بحث بوده است. یکی از راه‌حل‌هایی که برای این موضوع ارائه می‌شود این است که تصمیم گیری برای اینترنت باید فراملی باشد و سازمان ملل باید برای آن راه حلی در نظر گیرد تا هر کشوری برای خود به صورت سلیقه‌ای عمل نکند اما در شرایط فعلی چارچوب ساخت قدرت در کشورها مختلف متفاوت و این اجازه را نمی‌دهد."
افخمی در ادامه با اشاره به این موضوع که ایران، چین را الگو خود قرار داده است؛ گفت:" باید گفت که نمی‌شود چین را الگو قرار داد این کشور دو تفاوت عمده با ایران دارد؛ یک آنکه یک نظام برنامه ریزی شده‌ای است با یک سیستم تک حزبی کمونیست و یا سوسیالیست که قدرت تصمیم گیری و اجرایی را آن حزب دارد و قدرت قانون گذاری را نیز در اختیار دارد اما در ایران ما نه حزب واحدی داریم که قدرت مطلقه داشته باشد و در وهله دوم نظام رفاه عمومی ما نیز مانند کشور چین نیست که بهداشت رایگان داشته باشد."
این پژوهشگر حوزه ارتباطات در ادامه افزود:" ما از نظر امکانات و دسترسی به موهبات الهی در این کشور نابرابر هستیم و حال به این نابرابری اگر طبقه بندی اینترنت را نیز اضافه کنیم به نقطه انفجار خواهیم رسید؛ طبقه‌بندی دنیای مجازی در فضای اجتماعی ایران پاسخگو نخواهد بود و اگر چنین طرحی ارائه شده است قطعا از همین حالا شکست خورده به حساب می آید."
وی در ادامه گفت:" با چه ملاکی می‌توان گفت که چه افرادی نباید به اینترنت بین الملل دسترسی داشته باشند؟ قطعا این نابرابری که در دسترسی به وجود خواهد آمد مشکل ساز خواهد شد."
نیما مجدی، کارشناس ارتباطات، در گفت و گو با خبرنگار خبرآنلاین گفت:" صحبت ما امروز بسیار متفاوت‌تر از سال‌ها، ماه‌ها و حتی هفته‌های گذشته‌است، مجلس شورای اسلامی بارها در خصوص اینترنت ملی و صیانت از حریم خصوصی صحبت کرده‌است اما این طرح هیچ گاه به مرحله اجرا نرسیده و علت آن نیز تعامل با بازارهای خارج از ایران بوده‌است و یا مقداری زمان می‌برد تا اینترنت ملی در شرایطی ایجاد شود که مردم آمادگی پذیرش آن را داشته باشند."
وی در ادامه گفت:" اگر قرار بود اینترنت ملی را اجرایی بکنیم بهتر بود در طول زمان این اتفاق می‌افتاد تا مردم آن را بپذیرند و یا اگر کم و کاستی در اینترنت ملی و شبکه‌های مجازی داخلی وجود دارد در طول این مدت رفع رجوع می‌شده است."
این کارشناس ارتباطات در ادامه گفت:" در راستای تحریم ایران به طور کلی ارتباط ما با بازارهای آسیا بیشتر از بازارهای غربی و کشورهای اروپایی و آمریکایی است در نتیجه این بازارهای اطراف و همسایه را با این مسئله از دست خواهیم داد. به عنوان مثال یک استاد دانشگاه میخواهد مقاله خود را در سطح بین المللی منتشر کند و برای آن بسیار اینکار مشکل خواهد شد و این کار به گونه‌ای خود تحریمی است."
مجدی در ادامه افزود:" اگر قرار باشد از اپلیکیشن‌های داخلی نیز استفاده شود حداقل اینترنت بین‌المللی قطع نشود و ما در عصر ارتباطات هستیم و زمانی که دهکده جهانی مطرح شد به این معنا است که ما بدون اینکه در کشور دیگری حضور داشته باشیم بتوانیم از کنفرانس های بین المللی و آموزش های بین المللی استفاده کنیم بدون اینکه در آن کشور حضور داشته باشیم و این اقدام به گونه‌ای نقض مسائلی همچون آزادی بیان و دسترسی به اینترنت آزاد در راستای توسعه علم، تکنولوژی و دانش است."
وی در ادامه گفت:" همه ما می‌دانیم که برای اینکه بتوانیم علمی را به کشور وارد کنیم باید آموزش بگیریم و زمانی که اینترنت بین‌المللی وجود نداشته باشد کارها سخت‌تر خواهد شد. کشورهایی را مانند روسیه برای اینکار مثال می‌زنند و می‌گویند در این کشور نیز اینترنت به همین شکل است؛ بله در روسیه نیز وضعیت اینترنت به این شکل است اما در این کشور هزینه سنگینی برای اینترنت بین المللی صرف شده است و به اشخاصی مانند اساتید دانشگاه برای این اینترنت تخفیف می‌دهند تا در بحث علمی به مشکل بر نخورند و بهتر بود این اتفاق به مرور زمان می‌افتد و اینترنت به این شکل فیلتر نمی‌شد و اجازه می دادند ما این بازارهای اطراف و بازارهای آسیایی را می داشتیم."
این کارشناس ارتباطات در ادامه افزود: " اینترنت به ضرر هیچکس نیست و اگر به ضرر کسی بود کل دنیا باید اینترنت را قطع می‌کردند و بسیاری در راستای توسعه و آموزش و پرورش از اینترنت استفاده می‌کنند، بدون اینکه نیاز باشد در مکان خاصی حضور داشته باشند و این فرصت را نباید از مردم گرفت چرا که ما با تحریم‌های بین المللی با مشکلات گسترده‌ای مواجه هستیم."
خبرآنلاین
