به گزارش ایران اکونومیست، معترضان در نخستین دقایق سخنرانی لیز تراس از میان جمعیت بلند شده و شعارنوشته‌ای را در دست گرفتند که روی آن نوشته بود:«چه کسی به این رای داده است؟» دیگر معترضان حاضر در جلسه نیز نخست وزیر را هو کرده و نظم جلسه برای لحظاتی به هم ریخت.
لیز تراس بعد از آنکه معترضان به بیرون ساختمان هدایت شدند، آن ها را مخالفان رشد اقتصادی کشور توصیف کرد و به ارائه وعده‌های تبلیغاتی دولت ادامه داد.این درحالیست که اعتراض ها علیه نخست وزیر انگلیس از دو هفته پیش که او اصلاحات اقتصادی دولت بر پایه کاهش مالیات برای میلیاردرها و کسر کمک هزینه معیشتی اقشار کم درآمد را ارائه کرد بشدت بالا گرفته است.
طبق نظرسنجی‌های صورت گرفته، محبوبیت حزب حاکم محافظه‌کار به میزان بی سابقه‌ای سقوط کرده است. یافته‌های نظرسنجی موسسه "یوگاو" که به سفارش روزنامه تایمز چاپ لندن صورت گرفت حاکیست که محبوبیت محافظه‌کاران ۷ واحد کاهش یافته و در افکار عمومی به ۲۱ درصد رسیده است. این درحالیست که محبوبیت حزب رقیب دولت (کارگر) به رهبری آقای «کی‌یر استارمر» با ۹ واحد افزایش به ۵۴ درصد رسیده است. این برتری ۳۳ درصدی بالاترین اختلاف در محبوبیت دو حزب از سال ۱۹۹۰ میلادی بشمار می‌رود.
مطالعات موسسه یوگاو همچنین نشان می‌دهد که محبوبیت تراس به حدی افت کرده که فقط نام محافظه‌کار را یدک می‌کشد و محبوبیت او در افکار عمومی از حزبش کمتر است.
هم زمان بیش از ۵۰۰ هزار شهروند انگلیسی طومار را امضاء کرده‌اند که در آن خواستار کناره‌گیری لیز تراس از مقام نخست وزیری و برگزاری انتخابات سراسری زودهنگام شده‌اند.
در این طومار که بر تارنمای پارلمان قرار داده شده، آمده است: انتخابات فوری برگزار کنید تا مردم بتوانند تصمیم بگیرند که چه کسی باید ما را از بحران‌های بی‌سابقه‌ای که کشور را تهدید، هدایت کند.
این طومار با بیان اینکه «هرج و مرج حاکم بر انگلیس بی سابقه است» یادآور شده است که بیش از ۴۰ وزیر در مواجهه با بحران‌های کشور از سمت خود استعفا داده و کشور با خطر رکود و تجزیه مواجه است. امضاء کنندگان شرایط موجود را بزرگترین چالش‌های کشور عنوان کرده و تصریح کرده‌اند: بگذارید مردم تصمیم بگیرند چه کسی ما را از این آشفتگی هدایت کند.
در همین پیوند «کی‌یر استارمر» رهبر حزب مخالف دولت انگلیس هفته پیش در کنفرانس سالانه حزب کارگر گفت که نخست وزیر کنترل اوضاع اقتصادی را از دست داده است. وی تنها راه نجات کشور را برگزاری انتخابات سراسری و روی کار آمدن دولت حزب کارگر معرفی کرد.
