امیدواریم مسئولان این فیلم را ببینند و به یاری بشتابند

به گزارش ایران اکونومیست، در روزگاری زندگی می‌کنیم که به واسطه توسعه دنیای تلفن همراه، دوربین در دست و بال خیلی‌هایمان پیدا می‌شود، ولی استفاده از آن را غالبا به ثبت خاطرات خوش و گاه شکار زشتی‌ها خلاصه می‌کنیم؛ شاید وقت آن رسیده که مانند این شهروند مسئول، دیگر کارکردهای ابزاری که در دست داریم ‌نیز تجربه کنیم.

در میان انبوه ایمیل‌ها و پیام‌هایی که روزانه به «تابناک» روانه می‌شود، فیلمی به دستمان رسیده که متفاوت از سایرین است؛ فیلمی همراه با روایت رنج یک مادر پیر و دختر بیمارش که در خانه‌ای استیجاری در یکی از روستاهای شهرستان تویسرکان (استان همدان) سکونت دارند و مدتی است صاحب خانه جوابشان کرده است.

نیم تاج خانم در کنار دخترش، فاطمه، یکی از شصت خانوار روستای کلنجان را شکل داده‌اند که چند سالی است، سایه پدرخانواده از سرشان کم شده و به دنبال آن به شدت در رنج و تنگنا هستند؛ چند سال از آن زمان که یک فرد از خدا بی‌خبر با پدر فاطمه تصادف کرد و گریخت می‌گذرد، ولی در این گذار آنچه کم نشده، رنج است و آنچه فزونی یافته، درد.

اینکه چرا چنین خانواده‌ای، بی‌مستمری‌‌ رها شده و چتر حمایتی نهادهایی که موظف به ارائه خدمات به امثال ایشان هستند، به نزدیکی سرشان هم نرسیده، حکایت از دردی ریشه‌دار در کشورمان دارد که دامن نهادهای حمایتی را گرفته و گویا درمان ندارد؛ اما اگر امیدی به بهبودی‌شان باشد، در سایه همکاری همه ماست.

به عبارت بهتر، اگر همگی به مانند شهروند نا‌شناسی که این فیلم را از میمی و دخترش تهیه کرده تا شاید دیده شده و گرهی از کارشان باز کند، نسبت به معضلات و مشکلات پیرامونمان مسئولانه عمل کرده و بکوشیم امکانات موجود را به کار گیریم، آن زمان می‌توان امید داشت که کمبودها تا حدود زیادی مرتفع شود، زیرا هم کوتاهی کنندگان درخواهند یافت که شهروندان به نقش نظارتی خود عمل می‌کنند و هم شهروندان درخواهند یافت که مطالبه‌گری حقی ا‌ست که خیر جمع در آن نهفته است.

با این توضیحات، هم‌اکنون فیلمی را که به دستمان رسیده ‌ـ و از قضا خود گویای همه چیز است ـ ببینید و بکوشید‌ آن را به گوش مسئولان و متولیان امر برسانید و به یاد داشته باشید‌ در سایه این پیگیری‌هاست که می‌توانیم امید به رفع نواقص داشته باشیم، نه اینکه گوشه‌ای بنشینیم و از زمین و زمان گلایه کنیم.

دانلود