فیلم هرچقدر که به فیلم‌های پیشین بنی‌اعتماد وابسته است، به همان میزان مستقل از آن‌ها محسوب می‌شود، فیلمساز به گونه‌ای داستان‌ها را روایت کرده و کنار هم چیده که نه نقض گفته‌های قبلی‌اش باشد و نه وابسته کامل به آن‌ها، چنین است که استقلال و وابستگی توامان به وجود می‌آید و این جسارتی عجیب را در کارگردان با سابقه فیلم به نمایش می‌گذارد.
انسجام درونی قصه درحالی حفظ شده که فیلمساز خود را در تاریخ ساخت هر فیلم محدود نکرده و با نگاه رو به جلو پیش رفته و شخصیت‌ها را در روز دیده است، به همین جهت است که مشکلات فراگیر در جامعه در مقطعی که فیلم تولید شده در «قصه‌ها» دیده می‌شود، اما این به هیچ عنوان موجب تاریخ مصرف‌دار شدن فیلم نشده، چون فیلمساز به فرازهایی از مشکلات پرداخته که حداقل همچنان در جامعه جاری‌اند و پایان نیافته‌اند. فراتر از این‌ها نمی‌توان اثر یک فیلمساز را به این دلیل که به مسائل اجتماعی مقطع تولید خود پرداخته، اثری محدود شده در زمان دانست، اگر چنین بود برخی شاهکارهای سینمایی را فیلم‌هایی نمی‌ساختند که به آسیب‌شناسی مشکلات روز پرداخته‌اند.
در میان اپیزودهای مختلف فیلم یا به نوعی داستان‌هایی که هرچند جدا از هم به هم مرتبط اند، ادامه داستان فیلم «خارج از محدوده» با بازی حسن معجونی بخشی بود که از منظر من به میزان باقی بخش‌ها موفق نبوده و نتوانسته در سطح و اندازه سایر اپیزودها قرار بگیرد.
و اما اپیزودی که نسبت به آن علاقه بیشتری احساس می‌کنم، فصلی است که
سرنوشت دختر ترک اعتیاد کرده «خون‌بازی» را می‌بینیم. بازی پیمان معادی در
این فصل یکی از نکات خاص و ارزشمند آن است.
