به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از «تک‌اکسپلور»، حمل و نقل ریلی به عنوان یک شیوه سازگار با آب و هوا برای انتقال افراد و کالاها شناخته می‌شود. با این حال کاهش ظرفیت، تاخیرهای متداول و ترتیب‌گذاری (sequencing ) نامناسب قطارها منجر به گله و شکایت بسیاری از مسافران قطارها می‌شود.
اگر بتوان شمار قطارها روی یک مسیر ریلی را در مدت زمانی کوتاه‌تری افزایش داد، بسیاری از این مشکلات کاهش می‌یابد یا حتی مرتفع خواهد شد. در این ارتباط، محققانی از موسسه فناوری کارلسروهه (KIT) و شرکت مهندسی ITK Engineering موفق به ابداع یک حسگر (سنسور) برای تعیین دقیق موقعیت مکانی قطارها از طریق داده‌های الکترومغناطیسی شده‌اند. این ابداع می‌تواند ظرفیت شبکه موجود راه‌آهن را به میزان زیادی افزایش دهد.
دکتر «مارتین لاوسر» از بخش سنجش و کنترل موسسه KIT می‌گوید: زمانی که موقعیت قطارها در یک مسیر ریلی با دقت بیشتری مشخص شود، قطارها می‌توانند با فاصله وقفه کمتری وارد مسیر شوند و ظرفیت تردد در مسیرها بالا می‌رود.
تجهیزات جدید با عنوان «سنسور مغناطیسی خط آهن» (MAROS) برای همین منظور به کار گرفته می‌شود. محققان می‌گویند: هر مسیر ریلی آهنی نوعی اثر انگشت خاص خود را دارد و تجهیزات جدید قادر به شناسایی این اثر انگشت است. به این ترتیب می‌توان مکان هر قطار را بطور دقیق مشخص کرد.
این حسگر زیر قطار نصب می‌شود و میدان الکترومغناطیسی متاثر از مواد فرومغناطیسی (ferromagnetic) ریل و مواد مورد استفاده برای محکم کردن آنها را مورد سنجش قرار می‌دهد. محققان می‌گویند این روش نسبت به روش‌های قبلی تعیین موقعیت مکانی قطارها مانند دوربین یا جی‌پی‌اس مزیت‌هایی دارد.
بهره‌برداری آزمایشی از این سیستم هم‌اکنون در مسیرهای مختلفی در نزدیکی شهر وین در کشور اتریش انجام شده و مشخص شده است که این حسگر بخوبی کار می‌کند و قرار است استفاده تجاری از آن تا اوایل سال ۲۰۲۵ شروع شود.
