شبکه پویا، شبکه خوبی‌ست که با حداقل‌ها توانسته بچه‌های دبستانی و خردسالان را جذب خودش کند. با این که اصلاً با روش دوبلاژ کارتون‌های‌اش موافق نیستم[بابی اسفنجی البته استثناست] و کیفیت این دوبلاژ و البته کوتاه کردن زمان فیلم‌های سینمایی‌اش بدون هیچ دلیل موجهی، مغایر است با روش‌های حرفه‌ای سیستم دوبلاژ در پخش خانگی [که همان فیلم‌ها را به شکل بهتری عرضه می‌کنند] با این همه هنوز حداقل‌ها در در این دوبلاژ رعایت می‌شود چیزی که به ندرت در باقی شبکه‌ها خودی نشان می‌دهد.شبکه پویا، در چیدن و بُر زدن آثار ایرانی و خارجی تا به حال کاملاً موفق بوده امری که در برنامه‌های کودک شبکه‌های دوم و پنجم با شکست مواجه شده است. ما در نمایش آثار شاهد نوعی ریتم هستیم که مخاطب این شبکه را عادت می‌دهد به فراز و فرودهای مکرر که لزوماً فرودها متعلق به آثار ایرانی نیست و فرازها هم متعلق به آثار خارجی. جدا از چند انیمیشن ایرانی موفق و نیمه موفق، برنامه لالایی‌ها با متن و کارگردانی سارا نامجو و موسیقی فردین خلعتبری، یک موفقیت بزرگ برای این شبکه است که پیوند شعر کودک با موسیقی و انیمیشن، آثاری به یادماندنی خلق کرده است. لالایی‌ها هر شب به عنوان برنامه پایانی شبکه پخش می‌شود و دیدن‌اش نه تنها برای خردسالان و کودکان، که حتی برای بزرگسالان هم یک تجربه ویژه است.
خب حُسن‌ها را گفتم بگذارید بروم سراغ ایرادها که مهم‌ترین‌شان نشان دادن انبوهی کارتون بی‌کیفیت ژاپنی‌ست از همان‌ها که بچه‌ها ناچاراً در روزگار دهه شصت می‌دیدند چون چیز دیگری نبود که ببینند و البته همه می‌دیدند حتی بزرگترها و چاره‌ای نبود با آن پخش هفتگی یک فیلم سینمایی روسی یا چینی روزگار مائو، از تلویزیون یک ونیم کاناله آن موقع. حالا هم همان‌ها را باید ببینیم؟ چرا پخش انیمیشن «اسپید باگی» که کیفیت بهتری داشت و خاطره‌ساز هم بود قطع شد؟[بگذریم از این که نسخه درجه دوی «اسکوبی دو» بود و در واقع نسخه بدل اما به هرحال از این انیمیشن‌های بی تحرک ژاپنی که خیلی بهتر بود،نبود؟!]کارهایی که شبکه پویا می‌تواند برای بی‌رقیب شدن در روزگار تلویزیون‌های دیجیتال و شبکه‌های فارسی‌زبان کودک خارج از ایران، به آن‌ها عمل کند:
الف.با جستجوی دقیق‌تر در آرشیو تلویزیون، هم برنامه‌های موفق عروسکی را به نمایش بگذارد مثل خانه عروسک‌ها و هم برنامه‌های زنده‌ای مثل محله برو بیا و محله بهداشت را. این پیشنهاد، درباره پخش کامل این آثار است نه نشان دادن چند سکانس از آن‌ها به جای میان‌برنامه.
ب. نشان دادن انیمیشن‌های موفق قدیمی با همان دوبله تأثیرگذار آن موقع. حتی در مواردی که نسخه‌ها آسیب دیده‌اند، می‌شود فایل صوتی را روی نسخه باکیفیت فعلی آن آثار که به راحتی قابل دست‌یابی‌ست قرار داد.
ج.در حالی که انبوهی از انیمیشن‌های خوب،با دوبله‌های در خور تحسین، در سال‌های اخیر وارد بازار پخش خانگی شده و شبکه‌های کودک خارج از ایران، همان‌ها را نشان می‌دهند و جذب مخاطب می‌کنند، چرا شبکه نمایش برای تنوع‌بخشی به فضای کاری خود از این آثار سینمایی و تلویزیونی غافل مانده؟
مشکل من البته هنوز سرجایش است.شبکه پویا باعث شده که دیگر تلویزیونی برای دیدن برنامه‌هایش نداشته باشم. پسرم، تلویزیون را تصرف کرده و تا آنجا که می‌دانم اوضاع و احوال باقی والدین هم بهتر از این نیست.
