یاغی طلایی؛ مغضوب دیروز محبوب امروز

به گزارش ایران اکونومیست، ۲۸ آذرماه سال ۱۴۰۰ بود که خبر تغییر تابعیت علی ارسلان رسانه‌ای شد؛ کشتی‌گیری که به قول خودش بعد از یک دهه تلاش، نتوانست به دوبنده تیم ملی ایران در مسابقات جهانی برسد. همین مسئله هم عاملی شد تا ارسلان در اعتراض به سیاست‌های محمد بنا و البته محک شانس‌اش برای حضور در جهانی و حتی المپیک، راه دیگری را امتحان کند؛ پیوستن به تیم ملی صربستان. تصمیمی که در کمتر از یک سال جواب داد تا ارسلان در قامت ملی‌پوش کشتی فرنگی صربستان راهی مسابقات قهرمانی جهان بلگراد شود و طلای خوش‌رنگ وزن ۷۲ کیلوگرم را صید کند.

فرنگی‌کار آملی در حالی در این وزن برفراز سکوی قهرمانی جهان ایستاد که انتخاب آقای خاص برای تیم ملی ایران محمدرضا مختاری بود؛ کشتی‌گیری که پس از استراحت در دور اول، در دور دوم با نتیجه ۷ بر ۳ مغلوب ابراهیم غانم از فرانسه شد و با توجه به شکست این کشتی‌گیر در مرحله نیمه‌نهایی برابر علی ارسلان، نماینده کشورمان (محمدرضا مختاری) حذف زودهنگامی از دور رقابت‌ها داشت. البته وزن کم کردن‌ مفرط نماینده کشورمان و ضعف بدنی او در این پیکارها محسوس بود.

با این حال اما مختاری این سال‌ها به نوعی رقیب اصلی ارسلان برای رسیدن به دوبنده تیم ملی بود تا جایی که باخت هشت بر صفر او مقابل مختاری در جریان جام تختی که اصلا قرار نبود ارسلان در آن حاضر باشد، محمد بنا را مصمم‌تر به انتخاب مختاری کرد؛ حال‌آن‌که در فینال لیگ برتر سال گذشته ارسلان در حالی برای تیم فولادین ذوب آمل کشتی گرفت که موفق شد حریف مستقیم خود، محمدرضا مختاری را با نتیجه ۱۱ بر ۸ شکست دهد. گویا به گفته خودش، بردهایش هیچ‌گاه به چشم بنا نیامد و آقای خاص بارها به ضعف فنی ارسلان و این که اعتقادی به این کشتی‌گیر ندارد، اشاره کرده بود.

ارسلان در چند سال گذشته در تمام مسابقات انتخابی و جام تختی حضور داشت اما هیچ‌گاه موفق به پوشیدن دوبنده تیم ملی نشد. او تنها یک بار در سال ۲۰۱۷ در قهرمانی آسیا به میزبانی دهلی نو حضور یافت و به مدال برنز رسید.

جام باشگاه‌های جهان- بوداپست در سال ۲۰۱۶ در حالی برگزار شد به نظر می‌رسد جرقه حضور ارسلان در تیم ملی صربستان از آن‌جا زده شد؛ جایی که ارسلان در کسوت تیم سینا صنعت ایذه توانست داور استفانک کشتی‌گیر سرشناس صربستانی، قهرمان جهان و المپیک که برای تیم بیمه رازی ایران کشتی‌ می‌گرفت را شکست دهد.

بعد از آن بود که استفانک که در حال حاضر یکی از مسئولان کشتی صربستان است، روی ارسلان زوم کرد و بعد از آن‌که متوجه شد مسئولان کشتی ایران جایگاه خاصی برای ارسلان در نظر ندارند، مقدمات حضور این فرنگی‌کار در تیم ملی کشورش را فراهم آورد. البته تصمیم کادر فنی تیم ملی ایران برای اعزام نکردن ارسلان به مسابقات جهانی با وجود قهرمانی او در مسابقات انتخابی سال ۲۰۱۸ هم مزید بر علت شد تا ارسلان کارش را با کشتی ایران تمام شده بداند.

او برای امضای قرارداد با فدراسیون کشتی صربستان که پیشنهادی تا پایان المپیک ۲۰۲۴ پاریس پیش روی ارسلان گذاشته بود، به رضایت‌نامه فدراسیون کشتی ایران نیاز داشت. رضایت‌نامه‌ای که با چراغ سبز بنا به علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی، صادر شد تا آغازی باشد برای مسیری طلایی این یاغی ایرانی کشتی فرنگی.

او درحالی از ایران رفت که آخرین صحبت‌هایش خطاب به محمد بنا هنوز در خاطره خیلی‌ها نقش بسته. به‌ خصوص بعد از این که بنا برای توجیه درهای بسته کشتی فرنگی به روی ارسلان گفته بود: ارسلان کجا اول شد که من حقش را ندادم؟ برای جهانی ۲۰۱۸ در انتخابی اول شده، اما اعزام نشده، خب به من چه ربطی دارد؟ مگر من سرمربی بودم؟ بعد از آن‌ هم رفته امیدهای جهان، عنوانی نیاورده. حالا در لیگ برتر مقابل محمدرضا گرایی برنده شد، دعوتش کردیم اردو که اردو لغو شد. بعد از آن هم گرایی را دعوت کردیم.

همین جملات کافی بود تا فرنگی‌کار وزن ۷۲ کیلوگرم ایران با تندترین الفاظ به بنا بتازد و بگوید: محمد بنا به من می‌گوید «یک فن بزن بلکه به چشم من آمدی»، آقای بنا مگر من چه کار بدی کردم که هیچ وقت به چشمت نیامده‌ام؟ به محمد بنا گفتم می‌خواهم برای المپیک توکیو شانسم را در وزن المپیکی ۶۷ کیلوگرم امتحان کنم، می‌گوید تو هیچ حقی در ۶۷ کیلوگرم نداری، ۷۲ کیلو هم از سرت زیاد است. چه کسی می‌تواند این حق را از من سلب کند؟ بابت اشتباهی که در اعلام نامم به عنوان دوپینگی شد؛ بنا در حالت مطمئن و خوشحال به من گفت که تستت مثبت شده! بنا گفته مدالی ارزش دارد که زیر پرچم ایران باشد. مردانگی هم به این است که بچه مردم را فراری ندهی.

به هر حال فارغ از آن‌چه بین بنا و ارسلان گذشته، آن‌چه در حال حاضر مهم است شرایط کشتی فرنگی است. چراکه به نظر می‌رسد حال کشتی فرنگی ایران چندان خوب نیست. ایران در غیاب روس‌ها در مسابقات قهرمانی جهان بلگراد در حالی که می‌توانست شانس قهرمانی داشته باشد، عملکرد جالبی نداشت و در پایان ۸ وزن مسابقات، تنها یک فینالیست معرفی کرد. شاید این مسئله از همین حالا زنگ خطری باشد برای مسابقات قهرمانی جهان سال آینده که یکی از مهم‌ترین مسابقات در فاصله یک سال مانده به المپیک ۲۰۲۴ پاریس است.