آفتاب بر سرمان به وفور میتابد
کارشناسان محیط زیست تایید میکنند کشورهای واقع در کمربند بیابانی دنیا؛ خاورمیانه و شمال آفریقا، بیشترین میزان دریافت نور خورشید را نسبت به سایر کشورهای دنیا دارند. در حالی که به گفته متخصصان تغذیه، بیش از 80 درصد دریافت ویتامین D از طریق مواجهه با نور آفتاب صورت میگیرد و 10 الی 15 دقیقه قرار گرفتن روزانه بدن در مقابل نور بیواسطه خورشید میتواند نیاز دو هزار واحدی به این ویتامین موثر را تامین کند. نقش مواد غذایی همچون غلات و برخی سبزیها و میوهها، کره، روغن کبد ماهی، زرده تخممرغ، خامه، جگر، ماهی ساردین و گوشت قرمز و قارچ در این فرآیند فقط 20 درصد اعلام شده اما احتمالا این سوال را باید در خفا مطرح کرد که چرا 80 درصد مردم ایران دچار کمبود ویتامین D هستند. نیستانی در پاسخ به راهکار رفع کمبود ویتامین D میگوید: «واقعیت این است که برخلاف بسیاری از ویتامینهای موجود در مواد غذایی، مقادیر زیادی از ویتامین D در مواد غذایی وجود نداشته و صرفا در ماهیهای چرب و روغن کبد ماهی به فراوانی یافت میشود. مقادیر بسیار کمی از نوع ویتامین D2 در قارچ وجود دارد و مقدار این ویتامین در زرده تخممرغ هم بسیار کم است. تنها منبع غنی از این ویتامین، نور خورشید است و صرفا در اثر مواجهه با آفتاب، سنتز ویتامین D اتفاق میافتد که این شیوه دریافت هم در ایران به دلایل عدیده امکانپذیر نیست که مهمترین دلیل، مسائل فرهنگی است. آلودگی هوا هم مانع از دریافت ویتامین D شده علاوه بر آنکه استفاده از کرمهای ضدآفتاب هم مانع از سنتز ویتامین D میشود اما عامل مهم، نوع زندگی ما است که وقتی از ساعات اولیه صبح تا پایان غروب در محیطهای سربسته و فاقد نور طبیعی کار میکنیم، از دریافت این ویتامین محروم میمانیم.»
دختران دبیرستانی اصفهان، چهار برابر پسران کمبود ویتامین D دارند
نتایج تحقیقی که در سال 83 در شهر اصفهان و از سوی پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد نشان داد به علت دوری از نور خورشید، کمبود ویتامین D در دختران دبیرستانی شهر اصفهان چهار برابر شایعتر از پسران است. بر مبنای نتابج این تحقیق که 318 دانشآموز، 153 پسر و 165 دختر در گروه سنی 14 تا 18 سال مورد مطالعه قرار گرفته بودند، کمبود ویتامینD 2/46 درصد گزارش شد که 1/72 درصد از دختران و 3/18 درصد از پسران دچار کمبود شدید ویتامین D بودند.
بیش از 50 درصد ایرانیان کمتر از 40 سال، کمبود ویتامین D دارند
مردادماه سال 88، دکتر فرهاد غریبدوست ، رییس مرکز روماتیسم ایران بر مبنای نتایج پژوهش انجامشده در سال 88 در این مرکز خبر داد که بیش از 50 درصد افراد کمتر از 40 سال کشور از کمبود ویتامین D رنج میبرند. به گفته وی جمعیت مورد مطالعه در این تحقیق، 689 بیمار مراجع به مرکز روماتیسم ایران بودند و کمبود ویتامین D در 54 درصد زنان و 36 درصد مردان کمتر از 40 سال مراجعهکننده به این مرکز مورد تایید قرار گرفت. وی همچنین به نتایج مطالعات مشابه پیشین در استانهای گلستان، خراسان رضوی، فارس، بوشهر و آذربایجان شرقی اشاره کرد و از کمبود 44 الی 54 درصدی ویتامین D در جمعیت مورد مطالعه خبر داد.
نیمی از زنان ایرانی دچار کمبود ویتامین D هستند
آبانماه سال 90، حسین دلشاد، قائممقام پژوهشکده علوم غدد درونریز و متابولیسم، اعلام کرد: بر اساس نتایج مطالعاتی که توسط پژوهشکده غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شده؛ تقریبا تمام افراد جامعه در معرض خطر کمبود ویتامین D قرار دارند و حدود نیمی از افراد جامعه بهویژه زنان در ایران به کمبود شدید ویتامین D مبتلا هستند. وی دلایل عمده کمبود ویتامین D را نوع تغذیه، آلودگی هوا و چاقی دانست و با اشارهیی تلویحی، خورشید را منبع اصلی این ویتامین معرفی کرد. اشاره پنهان او در این جملات خلاصه میشد: «مهمترین منبع جذب ویتامین D، پوست بدن است که 80 درصد این ویتامین را از طریق تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید دریافت میکند. بنابراین کسانیکه پوست تیره دارند یا اشخاصی که از نور آفتاب محرومند یا افرادی که از کرم ضدآفتاب که مانع جذب شدن ویتامین D است، استفاده میکنند، از جذب این ویتامین به واسطه تابش آفتاب بیبهرهاند و فقط 20درصد جذب ویتامین D از طریق مواد غذایی صورت میگیرد.»
80 درصد مردم کشور کمبود ویتامین D دارند
دیماه سال 90، مجید حاجیفرجی، رییس انستیتو تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی کشور، اعلام کرد: بر مبنای نتایج پژوهشهای انجامشده در کشور، بیش از 80 درصد مردم دچار کمبود ویتامین D هستند. حاجیفرجی در همان زمان اعلام کرد: موثرترین راه جبران این کمبود، غنیسازی دوغ مصرفی مردم با ویتامین D است به این معنا که لازم است استانداردهای افزودن مواد مغذی به دوغ تغییر کند تا مردم بتوانند با صرف دو وعده دوغ در روز، هزار واحد ویتامین D دریافت کنند که با این اقدام، 50 درصد از نیاز روزانه مردم به این نوع ویتامین تامین میشود. نیستانی میگوید: «از آنجا که سطح سرم ویتامین D در فصول مختلف متفاوت بوده و در زمستان هم کاهش مییابد، برای تعدادی از بیماران مبتلا به دیابت که حدود 80 درصد کمبود ویتامین D داشتند، هزار واحد دوغ غنیشده با ویتامین D توزیع کردیم. نتایج این مطالعه و مصرف روزانه دو وعده دوغ غنیشده نشان داد که سطح ویتامین D در این افراد تا حد قابل توجهی افزایش یافت، علاوه بر آنکه بسیاری از مشکلات مرتبط با دیابت مثل قند خون یا التهاب و چربی خون بهبود یافت. در واقع یک مداخله تغذیهیی ساده، تا حد چشمگیری در وضعیت بالینی این بیماران موثر بود. نتایج فرضیات ما بر تاثیر ژنتیک پاسخ میزبان دیابتی به دریافت ویتامین D هم نشان داد برخی افراد که ژنهای خاصی را در بدن دارند و حدود 30 درصد از جامعه را دربرمیگیرند، ممکن است پاسخ مناسبی به سطوح سرمی ویتامین D نداشته باشند و برای این افراد، علاوه بر توزیع عادی ویتامین D از طریق مواد غذایی غنیشده باید مراقبتهای بیشتری در نظر بگیریم.»