به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از دیلی میل، ما همواره شاهد شباهت نسبی و در بعضی موارد شباهت خیره کننده دو بازیگر و هنرمند یا دو نفر در اطرافیانمان هستیم که هیچ نسبت فامیلی با هم ندارند.
اکنون یک مطالعه نشان داده است که این چهره‌ها فقط شبیه به هم نیستند، بلکه احتمالاً دی‌ان‌ای بسیار مشابهی نیز دارند.
محققان "موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس" در بارسلونا نشان دادند که شباهت شدید صورت، با انواع ویژگی‌های ژنتیکی مشترک مرتبط است.
دکتر "مانل استلر" محقق ارشد این مطالعه گفت: نتایج مطالعه ما پیامدهایی در پزشکی قانونی در آینده برای کاربردهایی نظیر بازسازی چهره مجرم از روی دی‌ان‌ای و همچنین در تشخیص ژنتیکی خواهد داشت. به عنوان مثال، عکس چهره بیمار سرنخ‌هایی در مورد اینکه چه ژنومی دارد به شما می‌دهد.
از طرفی، در خلال گسترش شبکه جهانی وب، تعداد افرادی که به صورت آنلاین به عنوان «دوقلوهای مجازی» یا «همزاد» یکدیگر شناخته می‌شوند، افزایش یافته است.
محققان در مطالعه جدید خود تصمیم گرفتند این دوقلوهای تصادفی را که کاملا ویژگی‌های مشترکی از لحاظ چهره دارند، در سطح مولکولی بررسی کنند.
این تیم برای این مطالعه ۳۲ جفت چهره شبیه به هم را انتخاب کرد. محققان از ۳ الگوریتم تشخیص چهره مختلف برای تعیین معیار عینی شباهت برای این جفت‌ها استفاده کردند. شرکت کنندگان همچنین پرسشنامه‌هایی در مورد سبک زندگی خود پر کردند و نمونه‌های بزاق آنها برای تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای گرفته شد.
دکتر "استلر" می‌گوید: این مجموعه منحصربه‌فرد از نمونه‌ها به ما این امکان را داد تا بررسی کنیم که چگونه ژنومیک، اپی‌ژنومیک و میکروبیومیک می‌توانند به شباهت چهره‌های انسان‌ها کمک کنند.
نتایج نشان داد که این زوج‌های شبیه به هم ترکیبات ژنتیکی یا ژنوتیپ‌های مشابهی دارند. با این حال، آنها در تنظیم بیان ژن و میکروبیوم(اجتماع باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها) متفاوت بودند.
همچنین مشخص شد که صفات فیزیکی مانند وزن و قد و همچنین ویژگی‌های رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات، بین افراد شبیه به هم با احتمال بیشتری مشترک است.
این نشان می‌دهد که ویژگی‌های ژنتیکی مشترک نه تنها به ظاهر فیزیکی مشابه منجر می‌شود، بلکه ممکن است بر رفتارها و عادات رایج نیز تأثیر بگذارد.
دکتر "استلر" توضیح داد: مطالعه ما با نشان دادن اینکه افراد با چهره‌های بسیار شبیه به هم ژنوتیپ‌های مشترکی دارند، در حالی که در سطوح اپی‌ژنوم و میکروبیوم ناهماهنگ هستند، بینشی نادر در مورد شباهت انسان ارائه می‌کند.
البته محققان چندین محدودیت را در این مطالعه، از جمله حجم کوچک گروه مورد مطالعه، استفاده از تصاویر سیاه و سفید دو بعدی و عدم تنوع در میان شرکت کنندگان برجسته می‌کنند.
با این حال، آنها امیدوارند که این یافته ها بتواند برای مطالعات آینده در زمینه های زیست پزشکی، تکامل و حتی پزشکی قانونی مفید باشد.
