به گزارش ایران اکونومیست، دکتر کبری سنگری مهذب در یادداشتی به تبیین طراحی سازوکار اقتصادی- سیاسی تحریم‌های ایران بر اساس تحولات پیش‌رو پرداخت و گفت: «داشتن اقتصادی قوی از ملزومات پیشرفت هر کشور است. در خصوص ایران باید گفت که به دلیل تحریم هایی که وجود دارد، اقتصاد کشور دچار مشکلاتی شده است.
به دلیل اهمیت موضوع در سند الگوی اسلامی ایرانی نیز به مسئله پیشرفت اقتصادی و ارتباطات بین المللی پرداخته شده است. از جمله پژوهش‌های مهم در این زمینه تحقیقی است با عنوان "طراحی سازوکار اقتصادی- سیاسی تحریم‌های ایران و پیش‌بینی تحولات: رویکرد مدل‌سازی مبتنی بر عامل" توسط نویسنده پژوهش شده است.
براساس یافته‌های این پژوهش، روابط بین‌المللی به خاطر ماهیت چندجانبه آن پیچیدگی‌های زیادی دارد. با درک فرایند تصمیم‌گیری و نتایج گزینه‌های تصمیمات، هر یک از بازیگران قادر خواهند بود از ظرفیت‌های خود برای تأثیرگذاری بر نتایج این تصمیمات راهبردی بهره گیرند.
مصداق این ساختار تصمیم‌گیری، مشاجرات و منازعات بین‌المللی از جمله تحریم‌هاست. موضوع منافع جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین‌المللی نیز متأثر از منافع در حال تغییر کشورهای شرکت کننده در این ائتلاف است.
با توجه به پیچیدگی‌های روابط بازیگران در فضای بین‌المللی، به منظور تحلیل مسئله روش سیستم‌های چندعاملی، نظریه بازی‌ها و هوش مصنوعی به عنوان ابزار جدیدی برای حل انواع تعاملات و فرایندهای متأثر از تصمیمات انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این پژوهش طیف سیاستی بر اساس راهبردهای ایران، آمریکا و سایر بازیگران تعریف شده است.
مدل‌سازی و شبیه‌سازی رفتار بازیگران بر روی این طیف که دو سر حدی آن سازش و تقابل است، نشان می‌دهد در شرایط کنونی راهبرد تعادلی ایران تأکید بر حفظ توافق فعلی است، اگرچه این موقعیت تعادلی در دامنه پایین طیف ادامه توافق فعلی قرار دارد.
بر اساس مطالعات و نتایج حاصله، برای پیشگیری از وقوع تراژدی دارایی‌های مشاع، راهبرد مسلط و غالب بازی با فرض بازیگران عقلایی در منطق نظریه بازی حفظ ثبات، امنیت و یکپارچگی ایران به عنوان یک قدرت منطقه‌ای است.
برای تحقق تعادل پایدار بازیگران در این بازی به دنبال حداکثر کردن تابع رفاه جمعی به جای حداکثر کردن منافع تک‌تک اعضای ائتلاف خواهند بود که در این صورت تداوم منافع کشورهای عضو ائتلاف را نیز به دنبال خواهد داشت.
به این منظور تداوم حضور ایران در برجام و عدم تضعیف آن، استقبال از حفظ و تقویت رابطه سیاسی با اروپا با حفظ منافع ایران، تقویت امنیت نظامی و امنیت اجتماعی ضروری خواهند بود.»
