به گزارش ایران اکونومیست، دومین دوره جام جهانی فوتبال به میزبانی ایتالیا برگزار شد. اروگوئه، میزبان دوره قبلی و مدافع عنوان قهرمانی به دلیل عدم حضور چند تیم اروپایی در دوره قبل، قهر کرد و به این مسابقات پا نگذاشت. از طرفی برای نخستین بار شاهد برگزاری مسابقات انتخابی بودیم. جالب است که خود ایتالیا به عنوان میزبان هم در رقابت‌های انتخابی حاضر شد و یونان را شکست داد.
جام جهانی ۱۹۳۴ با حضور ۱۶ تیم به انجام رسید. بازی‌ها به صورت تک حذفی برگزار شد و در صورتی که تیمی در پایان ۱۲۰ دقیقه به برتری نمی‌رسید؛ مسابقه تکراری باید برگزار می‌شد. مصر، اولین تیم آفریقایی جام جهانی نام گرفت و تیم‌های برزیل و آرژانتین در همان اولین گام حذف شدند.
اما ایتالیا. آنها ماجرای اصلی گزارش امروز هستند. تیمی که برای اولین بار در جام جهانی شرکت می‌کرد و یکی از دلایل میزبانی، رواج فاشیسم توسط بنیتو موسولینی بود. او به رئیس فدراسیون فوتبال کشورش گفته بود یا باید قهرمان شوید و یا بمیرید. آنها از هیچ تلاشی مضایقه نمی‌کردند و جام را با برد هفت بر یک مقابل آمریکا آغاز کردند. آنها در دیدار بعدی مقابل اسپانیا به تساوی یک بر یک رضایت دادند و مسابقه تکراری با یک گل به سود آنها تمام شد.
مسابقه نیمه‌نهایی مقابل واندرِ تیم هوگو میسل و تیم ملی اتریش بود. بازی زیر بارش شدید باران به انجام رسید که حکم توفیق اجباری را برای تیم ویتوریو پوتوزوی منضبط داشت. آنها یک تیم قدرتی بودند که در کارهای دفاعی عالی کار می‌کردند. همین مساله کمک کرد تا بتوانند با گل انریکه گوایتا از سد اتریش بگذرند و راهی فینال شوند. در سوی مقابل چکسلواکی سابق حضور داشت؛ تیمی که با هنرنمایی نِجِدلی که آقای گل مسابقات شد تا فینال به خوبی پیشروی کرد.
رومانی، سوئیس و آلمان، تیم‌هایی بودند که به چکسلواکی باختند تا این تیم به دیدار نهایی برسد. مسابقه‌ای که باید در شهر رم به انجام می‌رسید. جایی برای سوزن انداختن نبود. حتی روی درخت‌های اطراف ورزشگاه هم تماشاچی نشسته بود. در عین ناباوری داور این مسابقه، همان داور دیدار نیمه‌نهایی از سوئد بود. گفته می‌شد او پیش از هر ۲ بازی دیداری با موسولینی داشته است.
بازی تا دقیقه ۷۱ گلی نداشت تا اینکه آنتونین پوچ موفق شد تیم میهمان را پیش بیندازد. چکسلواکی می‌توانست گل بعدی را هم به ثمر برساند اما بی‌دقتی و بدشانسی مانع از این اتفاق شد. ایتالیا به بازی برگشت. ابتدا مومو اورسی در دقیقه ۸۸ کار را به تساوی کشاند. مسابقه به وقت‌های اضافه کشیده شد و در حالی که هر ۲ تیم خسته و خشن شده بودند؛ آنجلو شیاویو، بهترین گلزن میزبان چهارمین گل خودش در این جام را به ثمر رساند و باعث شد تا جام در خانه بماند.
نکته عجیب این بود که سه بازیکن ایتالیا در ترکیب اصلی، ستاره‌های سابق تیم ملی آرژانتین بودند و به واسطه اینکه اجدادی ایتالیایی داشتند و در فوتبال ایتالیا مشغول به بازی بودند توسط پوتزو به تیم ملی این کشور آمدند. پوتوزو در واکنش به اعتراضات گفت: "اگر حاضر باشند برای ایتالیا بمیرند، پس می‌توانند برای ایتالیا بازی کنند."
مومو اورسی سه گل زد؛ از جمله در فینال. گوایتا در نیمه‌نهایی تیمش را به پیروزی رساند و لوئیز مونتی یک هافبک میانی و تخریب‌گر بود. تنها بازیکنی که با ۲ تیم ملی مختلف در ۲ جام جهانی حضور داشت. او در اولین دوره بازیکن آرژانتین بود و به عنوان بازیکنی خشن در میادین حاضر می‌شد. چهار سال بعد او عضوی از تیم ملی ایتالیا شد و سرانجام جام را به دست آورد. اوریوندی‌ها(کسانی که به کشوری مهاجرت می‌کنند و اجدادی از همان کشور دارند.) و موسولینی، نقشی غیر قابل انکار در ثبت اولین قهرمانی ایتالیا در جام جهانی داشتند. عنوانی که چهار سال بعد هم از آن دفاع شد تا ویتوریو پوتزو به تنها سرمربی تبدیل شود که با یک تیم ۲ بار متوالی قهرمان جهان شده است.
