یافته دانشمندان آلمانی: بدون تماشاچی، مردان ورزشکار آهسته‌تر و زنان سریع‌تر می‌دوند

به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از پایگاه خبری سایِنس دِیلی (Science Daily)، تئوری تسهیل اجتماعی بیان می‌کند که عملکرد فرد در حین تماشا شدن توسط دیگران تحت تأثیر قرار می‌گیرد. صِرف حضور یک مخاطب، انجام کارهای ساده را بهبود می‌بخشد و به‌ ویژه کارهایی که نیاز به استقامت دارند.

اَمِلی هاینریش، از پژوهشگران مؤسسه علوم ورزشی در دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ، متخصص روانشناسی ورزشی و مربی تیم بیاتلون جوانان آلمان است. او که در پژوهش جدیدش از وضعیت ویژه‌ ایجادشده در نتیجه ویروس کرونا استفاده کرده، معتقد است: همه‌گیری فرصتی بی‌نظیر در اختیار ما قرار داد تا تأثیر مخاطب را خارج از شرایط آزمایشگاهی و در جهان واقعی مطالعه کنیم.

او موفقیت‌های ورزشکاران مرد و زن را در رشته‌های دویدن و تیراندازی در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۹، با عملکرد آن‌ها در فصل ۲۰۲۰ در مسابقات دوی سرعت و استارت گروهی مقایسه کرد.

نتایج مردان همان‌طور بود که انتظار می‌رفت؛ آن‌ها در حضور تماشاچیان با سرعت بیشتری می‌دویدند؛ اما در تیراندازی ضعیف‌تر عمل کردند.

اسکی صحرانوردی به استقامت نیاز دارد؛ ولی تیراندازی یک فعالیت نیازمند هماهنگی است.

نتایج زنان برعکس نتایج مردان بود. آن‌ها در حضور تماشاچیان با سرعت کمتری می‌دویدند؛ اما سرعتشان در تیراندازی به طور متوسط، یک ثانیه بیشتر بود.

همچنین در دوی سرعت، امتیازشان حداقل پنج درصد بیشتر بود. پژوهشگران معتقدند نتایج فقط به دلیل نوسان در عملکرد ورزشکاران نیست.

به گفته هاینریش، بیشتر مطالعات قبلی درباره این موضوع عمدتاً بر روی مردان انجام شده است. در حالی که این مطالعه سؤالاتی را درباره تعمیم‌پذیری نظریه تسهیل اجتماعی مطرح می‌کند و نشان می‌دهد ممکن است تفاوتی میان مردان و زنان وجود داشته باشد که قبلاً ناشناخته بود. این موضوع باید در مطالعات بیشتری برای سایر ورزش‌ها که حاوی عناصر مرتبط با استقامت و هماهنگی هستند، بررسی شود.

تاکنون، پژوهشگران فقط توانسته‌اند دلایل احتمالی تفاوت‌های عملکردی خاص جنسیتی در واکنش به حضور یا عدم حضور تماشاچی را حدس بزنند. به گفته هاینریش این امکان وجود دارد که کلیشه‌های جنسیتی در این زمینه نقش داشته باشند؛ مثلاً مردان از نظر بدنی قوی‌تر در نظر گرفته می‌شوند؛ این کلیشه‌ای است که احتمالاً با حضور تماشاگران تقویت می‌شود. برخی از مطالعات نیز نشان می‌دهند که زنان با حساسیت بیشتری به بازخوردها واکنش نشان می‌دهند.

هاینریش اظهار می‌کند: یافته‌ها بار دیگر نشان می‌دهند که جنسیت باید در مطالعات روان‌شناختی به‌ عنوان یک عامل تأثیرگذار احتمالی در نظر گرفته شوند.