به گزارش ایران اکونومیست، آسیب شغلی یا مصدومیت کاری، به هرگونه پیامد ناشی از حادثه شغلی مانند جراحت، صدمه، بیماری شغلی مرگبار و یا غیرمرگبار گفته می‌شود که از آسیب فیزیکی به بافت‌های بدن به دلیل بروز یک حادثه شغلی یا مواجهه با عوامل استرس زا در محیط کار را شامل می شود.
آسیب‌های شغلی می‌توانند در اثر خطرات شغلی ناشی از کار اعم از فیزیکی، مواد شیمیایی یا زیست‌شناسی از قبیل دما، گزش حشرات، مواد شیمیایی خطرناک، پرتو و فرسودگی شغلی به وجود آیند.
برآوردهای جهانی حاکی از آن است که سالانه بیش از ۳۵۰ هزار مرگ و میر در محل کار و بیش از ۲۷۰ میلیون آسیب در محل کار رخ می دهد.
مرکز برنامه‌ریزی و اطلاعات راهبردی وزارت کار در گزارشی به بررسی تعداد آسیب‌های شغلی طی سالهای ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ پرداخته است.
به موجب این گزارش، تعداد آسیب‌های شغلی در این مدت از روند کاهشی برخوردار بوده است به نحوی که در سال ۱۴۰۰ تعداد آسیب‌های شغلی برابر ۸۹۳۱ نفرـ حادثه گزارش شده که سهم مردان ۹۶.۷ درصد و تنها ۳.۳ درصد سهم زنان بوده است.
بررسی آمار آسیب های شغلی طی این مدت نشان می دهد که تعداد آسیب های شغلی مشمولان قانون کار در سالهای ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ به ترتیب ۱۲ هزار و ۸۴۷ نفر ـ حادثه و ۱۲ هزار و ۵۹۰ نفر ـ حادثه بوده است اما در سال گذشته به ۸۹۳۱ نفر ـ حادثه کاهش یافته است.
بررسی تعداد آسیب‌های شغلی سال ۱۴۰۰ در سطح استان‌ها نیز حاکی از آن است که سه استان تهران، اصفهان و خراسان رضوی بیشترین تعداد آسیب شغلی را به خود اختصاص داده‌اند.
به گزارش ایران اکونومیست، قانون کار در ماده ۹۱، کارفرمایان را موظف کرده برای تامین حفاظت و سلامت کارگران در محیط کار، وسایل و امکانات لازم ایمنی را تهیه کرده و در اختیار آنها قرار دهند. کارگران نیز ملزم به استفاده و نگهداری مناسب از تجهیزات محافظتی و بهداشت فردی و رعایت دستورالعمل‌های مربوطه در محیط کاری خود هستند.
