بهنام آرین در گفت‌وگو با ایران اکونومیست پس از کسب ۲ مدال نقره در بازی های کشورهای اسلامی بیان کرد: سایر دوچرخه‌سواران قبل از این بازی‌ها در قهرمانی آسیا شرکت کرده بودند اما از آنجایی که سر کار می‌روم، نتوانستم اعزام شوم. یک سالی می‌شد که در مسابقات پیست شرکت نکرده بودم و روز اولی که داخل پیست رفتم به محمد گنج خانلو گفتم واقعا می‌ترسم. از داخل پیست بودن می‌ترسیدم نه از مسابقه. ۱۰۰ درصد اگر در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌کردیم شرایط، نتایج و رنگ مدال‌ها بهتر می‌شد.
او در پاسخ به این سوال که به نظر می‌رسد تمرکز اصلی فدراسیون بر مسابقات جاده است و به پیست توجه کمتری دارد، آیا ضرورت تغییر رویه احساس نمی‌شود؟ گفت: فدراسیون امسال قبل از مسابقات قهرمانی آسیا طرح خوبی داشت و سه مرحله جایزه بزرگ که حکم انتخابی داشت، برگزار کرد. اگر همین را هم ادامه بدهند خیلی خوب است. اگر نمی‌توانیم به مسابقات برون مرزی برویم برگزاری همین مسابقات داخلی از هیچی بهتر است یا اینکه وزارتخانه در زمینه اعزام به مسابقات برون مرزی در پیست تغییر رویه بدهد.
او با اشاره به امکانات دوچرخه‌سواران ایران تاکید کرد: امکانات ما خیلی قدیمی است و اصلا به روز نیست. همه این مسائل در نتیجه تاثیرگذار است. اگر نتیجه خوب می‌خواهیم باید امکانات، تجهیزات، مسابقات و اعزام‌های بیشتری در مقایسه با الان که هیچ چیزی نیست، داشته باشیم.
آرین به وضعیت تجهیزات خود در مسابقات پیست بازی‌های کشورهای اسلامی اشاره و بیان کرد: یکسری کشورها بالاترین و به روزترین مدل‌های دوچرخه را داشتند. امکاناتشان هم خوب بود. من سوار چرخ ۲۰۱۰ یا ۲۰۱۵ شدم. خود من در بازی ها دوچرخه سرعتی سوار شدم نه نیمه استقامت.
او در مورد شرایط دوچرخه‌سواران ایران برای رقابت در بخش جاده بازی ها که از پنجشنبه، ۲۰ مرداد آغاز می‌شود گفت: تلاش خود را می‌کنیم اما کارمان در جاده سخت‌تر می‌شود. ما که در بخش پیست هم شرکت کردیم، پاهایمان خسته‌تر از کسانی است که فقط در بخش جاده مسابقه می‌دهند. برخی از کشورها یکسری از نفراتشان را فقط برای جاده آورده اند.
