تارنمای نیوزویک روز شنبه به وقت محلی در تحلیلی به قلم "دنیل آر. دیپِتریس" کارشناس مسائل دفاعی این رسانه آمریکایی نوشت: عبارت "همه گزینه ها روی میز است" معنی خاصی دارد که اقدام نظامی یکی از احتمالات است. این جمله ای است که اغلب روسای جمهور آمریکا برای ارسال یک پیام قوی به یک رقیب یا دشمن استفاده می کنند.
در این تحلیل آمده است که در جهان تنها ایران است که روسای جمهوری آمریکا بارها این جمله را علیه آن استفاده کرده اند. چهار رئیس جمهوری سابق آمریکا از زمان جورج دبلیو بوش تاکنون این جمله را در قبال ایران تکرار کرده‌اند.
اظهارات جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا در این هفته مبنی بر اینکه ایالات متحده آماده استفاده از تمام عناصر قدرت ملی خود است تا اطمینان حاصل کند ایران به سلاح هسته ای دست پیدا نمی کند، آخرین مورد است. البته واشنگتن ترجیح می‌دهد ابزار نظامی را بصورت ذخیره نگه دارد و از ابزارهای دیگری مانند مذاکره و تحریم تا حمله سایبری استفاده کند.
نوسینده درباره دلایل این عدم بکارگیری این اقدام می نویسد، می‌دانیم ایران اقدام نظامی را تلافی می‌کند زیرا قبلا نیز این کار را انجام داده است، زمانی که در پاسخ به ترور سردار قاسم سلیمانی فرمانده نیروهای قدس سپاه پاسداران، دهها موشک بالستیک به دو پایگاه میزبان نیروهای آمریکایی در عراق اصابت کردند.
اگر ایران در پی از دست دادن یک فرد چنین پاسخی می‌دهد، تصور کنید در قبال نابود شدن برنامه غنی‌سازی هسته‌ای خود چه پاسخی خواهد داد.
تعدادی در غرب ادعا می کنند که غنی سازی ۶۰ درصدی ایران در راستای غیرصلح آمیز است اما جامعه اطلاعاتی آمریکا هنوز به این نتیجه نرسیده است.
ویلیام برنز رییس سازمان سیا در ماه دسامبر سال گذشته به وال استریت ژورنال گفت که سازمان او هیچ نشانه ای را مشاهده نمی‌کند که ایران تصمیمی برای حرکت به سمت تسلیحاتی شدن گرفته باشد.
دفتر اطلاعات ملی آمریکا در ارزیابی تهدید سالانه خود که در ماه مارس منتشر شد، از این اظهارات برنز حمایت کرد و گفت ارزیابی ما همچنان نشان می دهد که ایران در حال حاضر فعالیت‌های مهمی در راستای توسعه تسلیحات هسته‌ای که به نظر ما برای تولید یک سلاح هسته ای ضروری است، انجام نمی‌دهد.
در ادامه این مطلب درخصوص عدم تمایل ایران به سوی سلاح هسته ای نوشته شده است، دشمنان ایران در خاورمیانه، اکنون نیز به اندازه کافی از حمله به قلمرو ایران به دلیل حضور گروههایی مانند حزب‌الله در لبنان، حوثی‌ها (انصارالله) در یمن و گروههای فلسطینی و نیز گروههایی در عراق و سوریه، بازداشته شده‌اند.
در این مطلب با اشاره به توان هر یک از این گروهها نوشته شده است که در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای، بازدارندگی تهران را بسیار بیش از این خواهد کرد؟
نویسنده این مطلب ادامه داده، دوم اینکه سلاح هسته‌ای در واقع کمکی به تقویت قدرت در منطقه نمی‌کند. توسعه تسلیحات هسته‌ای، چه رسد به استفاده از آنها منجر به افزایش تنش در منطقه و پاسخ دیگر قدرت‌های بزرگ خواهد شد و هدف این تسلیحات را که تضمین امنیت است، تضعیف خواهد کرد.
از سوی دیگر، ممکن است دیگر کشورهای منطقه را نیز وادار و ترغیب به دنبال کردن چنین مسیری کند. محمد بن سلمان ولیعهد سعودی از اعلام این موضوع ابایی نداشته و دشوار است تصور شود رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه نیز همین مسیر را دنبال نخواهد کرد.
نویسنده در پایان نوشته است که آیا این رقابت در منطقه، در راستای منافع امنیتی ایران است؟ و اگر نیست، ورود به آن چه نفعی دارد؟
