به گزارش ایران اکونومیست از خبرگزاری رسمی سوریه (سانا)، کمیته برنامه ریزی و ساخت شهرک‌های رژیم صهیونیستی اعلام کرد که برای احداث دو شهرک صهیونیستی جدید در جولان اشغالی سوریه برنامه ریزی کرده است.
بر اساس این گزارش، رژیم صهیونیستی با احداث شهرک‌های صهیونیستی قصد دارد تا در بافت جمعیتی این منطقه اشغالی تغییر ایجاد کند.
این در حالی است که سوریه بارها اعلام کرده که بلندی‌های جولان بخش جدایی ناپذیر از خاک این کشور است و تلاش می‌کند تا هر ذره از خاک خود را با تمام امکانات موجود بازگرداند زیرا این یک حق ابدی است.
پیش تر ساکنان منطقه اشغالی جولان سوریه علیه طرح‌های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی تجمع اعتراضی برپا کرده بودند.
«بلندی‌های جولان» منطقه‌ای بسیار مهم و راهبردی و متعلق به سوریه است که در سال ۱۹۶۷ به اشغال رژیم صهیونیستی درآمد و از همان زمان به آرمانی برای سوری‌ها برای آزادسازی تبدیل شده است.
منطقه جولان اشغالی بخشی از استان «القنیطره» در جنوب غرب سوریه است که رژیم صهیونیستی در جنگ ۶ روزه سال ۱۹۶۷ بخش بزرگی از این منطقه را اشغال و در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ به صورت غیرقانونی بخشی از آن را ضمیمه خود کرد، اما جامعه بین‌الملل هرگز این اقدام تجاوزکارانه را به‌رسمیت نشناخته است.
شمار ساکنان جولان اشغالی سوری به حدود ۲۵ هزار نفر می‌رسد که در چهار روستای باقیمانده سوریه پس از اشغال این فلات یعنی «مجدل شمس، بقعاثا، عین قنیا و مسعده» ساکن هستند و با طرح‌های متوالی اشغالگران صهیونیست برای سلطه بر این زمین‌ها و یهودی‌سازی آن با توسل به زور، مواجه هستند.
جنگ سال ۱۹۶۷ که میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی مصر، سوریه و اردن رخ داد و به جنگ ۶ روزه یا جنگ «رمضان» معروف شد، از پنجم ژوئن آن سال و با حمله هوایی ناگهانی بمب افکن‌های رژیم صهیونیستی به یک پایگاه هوایی مصر آغاز و ارتش این رژیم طی ۶ روز توانست نوار غزه و صحرای سینا را از کنترل ارتش مصر، شرق بیت المقدس و کرانه باختری رود اردن را از کنترل اردن و بلندی‌های جولان را از کنترل سوریه خارج کرده و به اشغال خود درآورد.
در سال ۱۹۷۳، ارتش سوریه برای باز پس گیری مناطق از دست رفته خود دست به عملیات زد ولی فقط توانست بخشی از آن را با امضای توافقنامه جداسازی نیروها در سـال ۱۹۷۴، آزاد کند و ارتش رژیم اشغالگر صهیونیست از مناطقی که در پایان جنگ رمضان اشغال کرده بود، عقب نشـست.
دو قطعنامه ۲۴۲ و ۳۳۸، مهمترین قطعنامه‌های سازمان ملل برای این دو جنگ می‌باشد. جولان پس از اشغال تا سال ۲۰۱۱ (۱۳۸۹) تقریبا آرام بود، اما با شروع بحران سوریه در تاریخ یاد شده، منطقه اشغالی جولان با کمک صهیونیست‌ها به جولانگاه تروریست‌های تکفیری تبدیل شد و مرز میان آن با سرزمین‌های اشغالی باز و تسلیحات و امکانات زیادی از سوی رژیم صهیونیستی برای تجهیز تروریست‌های تکفیریِ گروهک «جبهه النصره» (تحریر الشام فعلی) ارسال شد و طی اشغال دو استان «قنیطره» و «درعا» در جنوب و جنوب غرب سوریه توسط تکفیری‌ها، هزاران تروریست زخمی از طریق جولان برای درمان به سرزمین‌های اشغالی اعزام شدند و پس از بهبودی، دوباره به خاک سوریه برای جنگ و کشتار علیه مردم سوریه بازگشتند.
