به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه فرامنطقه‌ای رای الیوم به مناسبت شصتمین سالروز استقلال الجزائر از فرانسه، یادداشتی به قلم «جمال سالمی» نویسنده الجزائری با این عنوان منتشر کرد که «استقلال اقتصاد الجزائر تا پس از قطع بند ناف مالی با پاریس کامل نخواهد شد».
نویسنده در این یادداشت با اشاره به تداوم غارتگری غرب در الجزائر حتی پس از استقلال این کشور به بهانه حمایت از رهبران آن تنها راه دستیابی الجزائر به استقلال واقعی را در اتحاد و ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی غربی‌ها دانست.
در متن این یادداشت آمده است:
پاریس در حال حاضر با اندوه فراوان تمام جشن‌های الجزائری‌ها را به مناسبت شصتمین سالگرد استقلال سیاسی و نظامی کشورشان از فرانسه را نظاره‌گر است. منشأ نگرانی فرانسه نه بازگشت رژه‌های نظامی است و نه ترتیبی که برای بازی‌های مدیترانه‌ای در اوران الجزائر داده شده، بلکه ترس بزرگ و واقعی از موفقیت تیم حاکم فعلی الجزائر در برنامه‌های اعلام شده خود برای تکمیل استقلال ملی به‌ویژه در بعد اقتصادی آن است.
فرانسه در طول بیست سالی که «عبدالعزیز بوتفلیقه» وزیر خارجه «هواری بومدین» به عنوان رئیس جمهور خدمت می‌کرد، مبالغ هنگفتی به دست آورد. تا جایی که مشاور الجزائری «نیکلا سارکوزی» رئیس جمهور سابق فرانسه را هم تحریک کرد. او به طور علنی از طریق برخی شبکه‌های ماهواره‌ای اعلام کرد که رئیس جمهور الجزائر مبلغ بسیار زیادی را مستقیماً در اختیار سارکوزی قرار داده است از همین رو سارکوزی از بوتفلیقه خواست که این پول را سرمایه‌گذاری یا وام بخواند.
اما رئیس جمهور الجزائر با این درخواست مخالفت کرد و اصرار داشت به درخواست کمک‌های مالی همتای فرانسوی خود به صورت رایگان و خارج از اقلام بودجه پاسخ دهد بدون اینکه هیچ گونه غرامتی، حتی به صورت نمادین دریافت کند.
شاید این دیپلماسی هوشمندانه برای جلوگیری از حمله نظامی فرانسه طبق نقشه بهار عربی بود که به سرنگونی رژیم قذافی در لیبی هم منجر شده بود و همانطور که همه می‌دانند، سارکوزی یهودی مجارستانی و «برنارد لوی» مشاور افراطی یهودی-صهیونیست او که به نفرت شدید نسبت به هر چیز عربی و الجزائری مشهور بود، طراح نقشه بهار عربی بودند.
اما سلطه اقتصادی فرانسه بر الجزائر ۱۰۰% کامل نبود، بلکه محدود به لابی قدرتمند فرانسه بود که عمیقاً در چرخ‌های قدرت الجزائر نفوذ کرده بود و اکثر پست‌های رهبری کلیدی را با مشت آهنین در اختیار داشت.
شرکت‌های ورشکسته ای در فرانسه و اسپانیا بودند که به الجزائر آمدند و سپس با میلیون‌ها دلار پول الجزائر برگشتند.
واردات دیوانه وار الجزائر از هر چیزی که فرانسوی است، ادامه دارد، حتی اگر لوکس یا پیش پا افتاده باشد...وضعیت خزانه پاریس طی ۲۰ سال سرازیر شدن پول الجزائر به فرانسه بهبود یافته است.نگرانی اقتصادی کنونی فرانسه در درجه اول مالی است.این کشور از موفقیت طرح‌های تکمیل استقلال اقتصادی الجزائر می‌ترسد که فرانسه را از گاو شیرده محروم می‌کند که سالانه و گاهی ماهانه میلیاردها دلار شیر تحویل می‌داد که بعضی از آن حتی در بودجه دولتی الجزائر هم ثبت نشده است؛ آنچه به عنوان اقتصاد پنهان و معاملات مالی مخفی بین کشورها شناخته می‌شود.
امروز بیش از هر زمان دیگری از مردم الجزائر خواسته می‌شود تا برای از بین بردن وابستگی اقتصادی به غرب به ویژه فرانسه متحد بایستند.
ساختن یک اقتصاد قوی برای الجزائر قبل از قطع بند ناف مالی با پاریس امکان پذیر نیست، بلکه غیرممکن است. چیزی که گاو شیرده الجزائر را همچنان در معرض غارت اشغالگران سابق فرانسوی قرار می‌دهد آن هم به لطف لابی اقتصادی فرانسه که در داخل دستگاه حکومتی است؛ البته اوضاع در حال حاضر خیلی کُند در حال تغییر است.
به هر روی، با مقاومت و پافشاری الجزائر و مقابله آشکار آن برابر باج‌خواهی مستمر فرانسه این امر امکان پذیر است، زیرا این واقعیت آشکار است که فرانسه می‌خواهد منابع الجزائر را در راستای رفاه مردمش تنها به قیمت معیشت مردم فقیر غصب کند.
