با توجه به وضع بحرانی مصر این سوال مطرح است که چرا سران این کشور به دنبال تنش های جدید منطقه ای هستند و دلیل هشدارهای آنان به سایر کشورها چیست؟ پاسخ به این پرسش را در خواسته های داخلی و خارجی سران مصر می توان مشاهده کرد. نخست آنکه ژنرال ها و دولت موقت بدون حمایت و خواست مردمی به قدرت رسیده اند و اکنون به هر طریقی به دنبال تثبیت قدرت هستند.
این سناریو مطرح است که آنان با رویکرد تهاجمی در حوزه سیاست خارجی از یک سو برآنند تا افکار عمومی را به حاشیه ها معطوف سازند تا در لوای آن بتوانند سیاست سرکوب معترضان و تغییر قانون اساسی را اجرایی سازد و از سوی دیگر با مستقل و غیروابسته نشان دادن خود به دنبال پایگاه مردمی هستند.آنها چنان عنوان می کنند که برای استقلال مصر به تقابل با سایر کشورها می پردازند در حالی که در دوران محمدمرسی، رییس جمهور برکنارشده مصر، این کشورها در قاهره نفوذ زیادی داشته اند.
ژنرال ها ضمن تخریب بیشتر چهره مرسی به دنبال کسب مقبولیت مردمی هستند شاید بتوانند قدرت مطلق را در دست گیرند. دوم آنکه یک اصل مهم در تقابل های کنونی مصر مشاهده می شود و آن ترکیب کشورهایی مورد بازخواست گرفته از سوی قاهره است؛ کشورهایی مانند ترکیه، قطر و آمریکا محور این تحرکات هستند.
نقطه مشترک در این سه کشور، تنش های ایجاد شده در روابط آنها با عربستان است. این سناریو مطرح است که ریاض با وعده های اقتصادی و سیاسی، مصر را به سمت تقابل با این کشورها سوق داده باشد تا با بیان ظرفیت های خود در نهایت آنان را به پذیرش خواسته های خود وادار سازد.
به عبارت دیگر تحولات خارجی مصر را می توان نوعی انتقام گیری ریاض از روند تحولات منطقه دانست هر چند که در ظاهر نامی از عربستان برده نمی شود و مصر ادعای بازی مستقل برای تامین منافع را مطرح می سازد.به هر روی، تنش های کنونی مصر با کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای با هر هدفی که باشد یک واقعیت در آن آشکار است و آن تلاش ژنرال ها برای تثبیت قدرت و مصادره قیام مردم است که با زنجیره ای از تحرکات داخلی و خارجی در حال شکل گرفتن است.